#1 Δύσκολος καιρός..
Δύσκολος καιρός..Ακούς συνέχεια τους γύρω να στο λένε συνεχώς με στόχο να διώξουν κάθε ελπίδα που μπορεί να γεννηθεί στο μυαλό σου.Η ζωή μας επηρεάζεται από ότι μας συμβαίνει αλλα κυρίως επηρεάζεται από το πως αντιδράμε σε ότι μας συμβαίνει..Εξάλλου το να σου συμβαίνουν πράγματα τα οποία δεν επιθυμείς μερικές φορές είναι και καλό θα πώ εγω κι ας με κοιτάξουν πολλοί γεμάτο απορία λές και τους είπα τον γρίφο του αιώνα..Μερικοί όμως είναι πιο ζωντανοί..Θυμώνουν με όλα αυτά που συμβαίνουν..Ο θυμός είναι ένα σημάδι οτι είσαι ζωντανός..Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει..Κάτι είναι και αυτό και μάλιστα κάτι καλό..Το άσχημο είναι να είμαστε σκληροί και κακοί με τους άλλους..Προβλήματα πολλά και ποικιλόμορφα για όλους..Τουλάχιστον δεν νιώθεις μοναξιά στην ατυχία που νομίζεις ότι σε «δέρνει».. Τα προβλήματα πάντως αν το καλοσκεφτούμε το μόνο που μπορούν να μας δώσουν είναι εμπειρίες..Ανεξαρτήτως όμως των δυσκολιών η ζωή συνεχίζεται..Κι όπως έγραψε και ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου (Θόδωρος Ποάλλας) : Μ΄ένα ταξίδι στο μυαλό τα έριξα όλα στο βυθό και βγήκα στον αιώνα..Δύσκολος καιρός…Θα συμφωνήσω…!
Δύσκολος καιρός
ο γρίφος του αιώνα
ζωντάνια ο θυμός
στης μοναξιάς το χρώμα
#2 Ο χρόνος…
Ο χρόνος του καθενός ένας αιώνας.Στο λεξικό στην λέξη αιώνας υπάρχει η εξής ερμηνεία «μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός ή από μια προσωπικότητα.» Κι αν δεν είναι η ζωή του ανθρώπου ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός τότε τι είναι..? Ο χρόνος λοιπόν δεν υπάρχει ενσαρκώνεται από το σώμα του καθενός.Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει χρόνος.Τέρμα η διδασκαλία σου λένε τα μάθαμε όλα νεράκι και τώρα προσπαθούν να τα ξεχάσουν και να τα μάθουν ξανά από την αρχή πώς ζεί ο άνθρωπος.Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τον σεβασμό μας.Ο χρόνος δεν καθορίζει τίποτα στην ζωή τους.Επιλέγουν ανεξαρτήτως της ηλικίας τους να κάνουν το ακατόρθωτο και τις περισσότερες φορές το πετυχαίνουν.Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι και τα βουνά αλλάζουν θέση.Κι όμως αν το καλοσκεφτείς αλλάζουν.Καθώς γυρίζει η γή αυτό συμβαίνει.Απλά το μυαλό πολλών δεν σκέφτεται έτσι.Εξετάζει την επιφάνεια και χάνει την ουσία.Ο χρόνος είναι αμέτοχος σε ότι κάνουν.Το θέλουν και το κάνουν.Ότι κι αν είναι αυτό. Φτίαχνουν το μέλλον με ότι χτίζουν με το μυαλό τους.Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια καρδιά και την προσέχουν.Τίποτα άλλο δεν έχουν.Με αυτή υπολογίζουν τι μπορούν,όχι με την ηλικία τους.Δεν φοβούνται να χάσουν.Και τι να χάσεις δηλαδή? Το μόνο που πρέπει να φοβάται κανείς μην χάσει είναι ο εαυτός του.Κι αυτός είναι ο μόνος που δεν μπορείς να χάσεις ποτέ.Αυτοί όλοι είναι πρόσωπα,ιστορικά πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.Όλοι αυτοί ζούν και προσπαθούν για κάτι που δεν τους ανήκει ακόμη.Κι όμως τους ανήκει.Γιατί όπως κάποτε είπε ο Λειβαδίτης : «Όλα όσα δεν ζήσαμε αυτά μας ανήκουν.» Ποιός χρόνος? ΕΓΩ! Αυτή είναι η σωστή απάντηση..
Σπουδαία ζωή...
μου δείχνεις ξανά
να χτίζω το μέλλον
να σκάβω βουνά
#3 Άνρωποι τυφλοί…
Άνθρωποι τυφλοί.Άνθρωποι που δεν έψαξαν να βρουν την αλήθεια τους στον χρόνο.Έμαθαν να έχουν κλειστά τα μάτια κι ας λένε ότι φοβούνται το σκοτάδι.Εκεί ζούν και νιώθουν ασφαλείς.Δεν γνωρίζουν όμως οτι μονάχα εκεί μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του. Περιπλανιούνται χωρίς σκοπό.Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κατάφερναν να δούν στο σκοτάδι.Μένουν τυφλοί μπροστά στον καθρέφτη τους.Πόσο δυστυχισμένοι και ταλαιπωρημένοι όσοι πιστευούν οτι στο φώς θα αγγίξουν την ψυχή τους.Στο φώς θα σε βρούν και θα αγγίξουν την ψυχή σου οι άλλοι και εσύ την δική τους.Κανόνας της ζωής που δεν αλλάζει.Η ζωή είναι αυστηρή και δεν δέχεται αλλαγές.Ο κανόνας είναι κανόνας λέει και χτυπά το χέρι δυνατά.Πρέπει να προσαρμοστείς με τα δικά της γιατί δεν θα βγείς απο εκείνη ζωντανός.Να αγαπάς και τα δύο σου λέει.Το σκοτάδι και το φώς δεν μπορείς να πείς οτι διαφέρουν πολύ,αφού και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας…!
Δεν βλέπω αλήθειες
δεν είμαι ασφαλής
στο φως θα με βρεις
αν αλλάξεις συνήθειες
#4 Ένστικτο για ζωή…
Ένστικτο για ζωή..Όλοι το έχουμε μέσα μας αλλά ο θάνατος στον τόπο τούτο ειναι σίγουρος..Δεν μιλάω για τον βιολογικό θάνατο αλλά για έναν αλλιώτικο θάνατο που σκοτώνει το μυαλό..Τί κι αν προσπαθείς να στήσεις την ζωή σου?Αυτό το έχουν αναλάβει ειδικοί εγκέφαλοι..Και γι΄αυτή τους την δουλειά η πολιτεία τους αντάμειψε καλά..Μέχρι και δεξί της χέρι τους έκανε..Ότι αποφασίζουν ότι κάνουν τούτο το είπαν ζωή..Υπάρχουν πολλοί όμως που αντιστέκονται ακόμη,που η αγανάκτηση αλλά και ο φόβος υπάρχει μέσα τους σαν σαράκι και τους τρώει..Αλλά κι όλοι αυτοι που?πως?να ανασυνταχτούν?Όλοι αυτοι λοιπόν πεθαίνουν ζωντανοί..Ούτε τόση δα ελπίδα δε τους δίνεται να κρατηθούν στον τόπο τους..Κι αυτή η μιζέρια που διαλύει κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας ζει παντού..Ο ξεριζωμος έγινε η σωτηρία μας..Τι κι αν βγαίνουν καινούργιοι στο προσκήνιο?Εγώ βλέπωντάς τους μια φράση μου έρχεται στο μυαλό : <<Το μήλο κάτω απο τη μηλιά θα πέσει..>>Αισθάνομαι μετέωρη ανάμεσα στο χτές και το σήμερα..Δεν ξέρω τι είναι αυτό που άλλαξε την ζωή μας χωρίς την δική μας θέληση αλλά προστάζει την ύπαρξη μας..Τι κι αν προσπαθουν να μας τα πάρουν όλα..Να μας κάνουν λιώμα..Εμείς πρεπει να γίνουμε πέτρα..Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασα πολύ κοντά στην αλήθεια ζώντας όλα αυτά..Τίποτα δεν έρχεται όπως το θέλουμε..Μας είπαν όχι και δεν άφησαν περιθώριο για κάτι άλλο..Κάτι μέσα μου όμως ζει..Αυτή η αισιοδοξία,η αγορασμένη αισιοδοξία με ένα ψεύτικο χαμόγελο για έναν ήσυχο ύπνο..Τι είναι αισιοδοξία?Ακόμη κι ότι μπορεί σε λίγο να μην μας ξαφνιάζει τίποτα..Σε αυτή τη χώρα οι νύχτες είναι μεγάλες..τον χρειαζόμαστε τον ήσυχο ύπνο..
Ήσυχος ύπνος, ξεριζωμός
αυτή η μιζέρια, με ρίχνει απ’τις σκάλες
Ήσυχος ύπνος, ο πόθος κρυφός
Κοιτάζω τ’αστέρια, οι νύχτες μεγάλες
#5 Το κακό…
Το κακό δεν το φοβάμαι.Το κακό είναι μέσα μου.Εκεί γεννιέται εκεί μεγαλώνει.Μεγαλώνει μονάχα αν το θελήσω.Αυτό μου δίνει μια δύναμη θεϊκή.Στο χέρι μου είναι οι επιλογές μου.Το κακό είναι μέσα μου.Σαν φωλιά το σώμα μου το προστατεύει.Από τι?..θα μου πείς το προστατεύει…Από το κακό?ΝΑΙ!Από το κακό των άλλων.Γιατί σαν έρθει κοντά με το κακό κάποιου χάνεις την δύναμη που είχες πρίν και την αποκτά εκείνο σε σένα.Και το κακό δεν ξεχνάει.Τιμωρεί.Έχει θαυμάσια μνήμη και κάπως έτσι κυριεύει το μυαλό σου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα τόσο καλό ή τόσο κακό.Όλα είναι στο μυαλό.Η σκέψη επιλέγει.Εσύ ο ίδιος. Άν θέλω να γίνω άγγελος γίνομαι άγγελος. Άν θέλω να γίνω διάβολος γίνομαι διάβολος.Κι αν σας τρομάζει η λέξη διάβολος σας λέω ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο που είναι ικανός για κάθε κακία.Τα καλά και τα κακά λοιπόν είναι μαζί κάπως ανακατεμένα μέσα μας.Όλα όμως είναι επιλογές μας.Το καλό και το κακό μερικές φορές συγκρούονται αλλα καμιά φορά από την σύγκρουση αυτή γεννιέται μέσα μας η σοφία.Μερικοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει το κακό μέσα τους.Αυτό είναι και το μεγαλύτερο επίτευγμα του.Να σε πείσει για την απουσία του και να το αφήσεις με ηρεμία να κάνει τη δουλεία του.Με ηρεμία χωρίς να ενοχλήσει.Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι και αυτός που σε δένει με δεσμά που σου αρέσουν.Δεν αντιστέκεσαι και έτσι χαίρεσαι δεμένος.Προσοχή λοιπόν στις σκέψεις.Όταν λέτε μου ήρθε μια ιδέα ας προσέξετε την επόμενη φορά «ποιός» σας την έφερε.Ο νούς μας είναι στο πιο ψηλό σημείο του σώματός μας.Ας του δώσουμε λοιπόν την αξία που του πρέπει.Δεν υπάρχουν περίπλοκες καταστάσεις,περίπλοκες σκέψεις υπάρχουν.Αν τις απλοποιήσουμε θα δούμε ότι τα φτερά μας είναι για να πετάμε κι όχι για να κρυβόμαστε.Και φτερά έχουν μόνο οι άγγελοι.Όταν κρύβεσαι αναζητάς το σκοτάδι.Επιλογή σου είναι πώς θέλεις να ζήσεις.Ένα είναι σίγουρο όμως.Είμαστε ικανοί για τα πάντα…
Περίπλοκες σκέψεις
σφιχτά τα δεσμά
Περίπλοκες σχέσεις
καμμένα φτερά
#6 Γιατί ξέρεις…
Γιατί ξέρεις… Ξέρεις πώς είναι να ερωτεύεσαι.Ξέρεις πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.Το έζησες μια φορά.Έστω μία.Και έμεινες καιρό μόνη να ξεχάσεις το άγγιγμα που το σώμα έχει μάθει να ζητάει.Πέρασε καιρός που άγγιξες εσύ κάποιον που ποθείς.Όχι γιατί φοβόσουν αλλα γιατί δεν υπήρχε κανείς .Κανείς που κάνει τη λογική να χάνεται και το κορμί να παραλύει στο άγγιγμα του.Και πέρασε ο καιρός και γνώρισες την μοναξιά σου.Και την αγάπησες γιατί δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς.Και ομόρφυνες το εγώ σου.Όχι για να εντυπωσιάζεις τους γύρω σου.Είναι μια πράξη σεβασμού πρός εσένα.Να μείνεις όρθια και να εξακολουθείς να μοιράζεις αγάπη.Κι ας μην υπάρχει κανείς. Παρα μόνο ο εαυτός σου.Γι΄αυτό τον φροντίζεις επειδή είναι ο μόνος που υπάρχει.Είναι ο μόνος που μπορείς να αγαπήσεις.Και έτσι σκουπίζεις τα δάκρυα σου ,φροντίζεις τις πληγές σου και καρφώνεις στο πρόσωπο σου ένα τεράστιο χαμόγελο.Ένα χαμόγελο που προδίδει στους γύρω σου την δύναμη σου.Και μετά από καιρό έρχεται εκείνος που σε κοίταξε λίγο παραπάνω και σε πρόσεξε.Είδε την ομορφιά σου και σε πλησίασε.Και καθώς πλησίαζε εσύ κρυβόσουν.Ίσως επειδή δεν ήθελες να δεί ότι τα πόδια σου έτρεμαν από φόβο και από πόθο μαζί.Μα το πιο σημαντικό δεν ήθελες να δεί τα μάτια σου.Κι όμως αυτά είναι που τον έκαναν να σε πλησιάσει.Εκεί βλέπει κανείς ποιός είσαι και πόσο μετράς.Μα όσο κι αν κρύβεσαι εκείνος όλο και πιο πολύ πλησιάζει.Και θές να τον πλησιάσεις και εσύ.Μα τα πόδια σου δεν ξεκολλάν από τη γή.Νιώθεις σαν μωρό που μαθαίνει να περπατάει.Ένα ένα βήμα τη φορά.Αργά αλλα πλησιάζεις ,δεν μπορεί να μην το βλέπει.Κι αν δεν το βλέπει σίγουρα το αισθάνεται στην απόσταση.Και ελπίζεις να ανοίξει κάθε πόρτα σου που έμεινε κλειστή τόσα χρόνια.Τόσα χρόνια που γύρευες ένα τέτοιο χαμόγελο σαν το δικό του.Είναι εκείνος που τα αλλάζει όλα γύρω σου.Είναι πιο όμορφα και φωτεινά κι ας είναι χειμώνας.Η ύπαρξη του γεμίζει φώς τα πάντα.Τίποτα δεν κρύβεται πια.Ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος να τον βλέπεις.Και καθώς τον βλέπεις τον θαυμάζεις.Γιατί είδες στα μάτια του ποιός είναι και τώρα ξέρεις…
Πόρτες κλειστές
πατάω στην γη
ακούω φωνές
απ’τον γιο του Ερμή
#7 Αγκαλιές...
Χαμένοι…Που πάμε και τι ψάχνουμε?Μια ξεκάθαρη απάντηση κρύβεται σε κάθε ανάσα που ξόδεψες μέσα σε αγκαλιές.Αγκαλιές που δύσκολα τις βρίσκεις ανοιχτές.Αυτές ψάχνουμε ,αυτές μας ψάχνουν.Αυτές θέλω,αυτές κυνηγάω..Μέσα σε αυτές θα ζήσω.Χαμένη κι εγώ λοιπόν τώρα εδώ μπροστά σου γκρεμίζω κάθε τοίχο μέσα στο κεφάλι μου για να σε αφήσω να περάσεις.Βάζω την συνείδηση κάτω από το κρεβάτι κι όχι μέσα στα σεντόνια μαζί σου και σε αφήνω να μου κάνεις έρωτα.Γιατί σταμάτησα να ψάχνομαι όταν σε κοίταξα πρώτη φορά στα μάτια.Γιατί με αγκαλιάζεις σφιχτά.Τέτοιες αγκαλιές ψάχνω που κόβουν την ανάσα.Γιατί μπορώ να υπολογίζω στον λόγο σου.Είσαι άντρας και ξέρεις τι σημαίνει αυτό.Κάνεις το αδύνατο δυνατό μην υπολογίζοντας ήττες.Μα τι ανόητοι όλοι αυτοί που δεν πιστεύουν στην αγάπη.Κι εγώ γνώρισα αγάπες και μπερδεύτηκα ,αυτό όμως δεν ήταν λόγος να παίξω με κανέναν.Οι ψυχές δεν είναι παιχνίδια.Πολλά φιλιά στο στόμα δεν άγγιξαν την καρδιά μου.Όλοι αυτοί μετρούσαν απλώς τα κουμπιά από το πουκάμισο μου.Τόσες νύχτες ήθελαν μαζί μου.Ίσα ίσα για να μπορώ να ξεχάσω πιο εύκολα την παρουσία τους.Κανέναν δεν ξεχνάω.Όλοι αυτοί μου έμαθαν κάτι πολύ σημαντικό. Το ωραίο δεν είναι πάντοτε ωραίο.Ωραίο είναι από την μεριά που το βλέπεις εκείνη τη στιγμή εσύ. Αν λίγο ξεβολευτείς θα δεις ότι η ομορφιά δεν ισχύει.Αρκεί να κουνηθείς.Εξάλλου ο έρωτας δεν σε καθηλώνει σου δίνει ενέργεια.Κουνήσου και δες το από όλες τις πλευρές.Τους ευχαριστώ λοιπόν όλους αυτούς που πέρασαν από την ζωή μου. Και τώρα εσύ που στέκεσαι μπροστά μου θέλω να μου πεις αν όντως έχεις μια τέτοια αγκαλιά.Δεν θέλω να σε χρειάζομαι αν δεν μπορώ να σε έχω..
Αγάπη μου δεν σε έχω
μακρία σου παιδεύομαι
μακριά σου μπερδεύομαι
μακρία σου προσέχω
#8 Όλα παίζουν...
Τι κι αν αντιστέκεσαι στην μοίρα σου?Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γεμίσεις πληγές καθώς θα σε σέρνει μέχρι εκεί που θέλει να σε πάει.Κι αν νομίζεις ότι θα συναντήσεις την τύχη σου για να σε βοηθήσει..Άδικος κόπος..Σου λέω η τύχη σου είναι πίσω σου και σε παρακολουθεί υπομονετικά.Επεμβαίνει μόνο όταν είναι αναγκαίο.Όσο για το πεπρωμένο..Φυγείν αδύνατον.Υπάρχουν όμως και αυτοί που πιστεύουν ότι όλα είναι θέμα επιλογών.Όλα είναι στο χέρι σου σου λένε.Όλα είναι επιλογές που έχουν και συνέπειες.Και η ζυγαριά δεν γέρνει πουθενά.Ίσοι είναι και από τις δυο μεριές.Μα αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι κανένας δεν είναι ικανοποιημένος.Οι μισοί βρίζουν την μοίρα τους , οι άλλοι μισοί βρίζουν τον εαυτό τους.Σαν το ίδιο πράγμα να μου φαίνεται.Αλλά και πάλι δεν ξέρω..Όλα παίζουν….
Η μοίρα ακέραιη
η επιλογή μια φυγή
ποιος θα κερδίσει
εγώ ή εσύ
#9 Η αγάπη
Η ύπαρξή σου…Αμφισβητήσιμη.Υπάρχω?Και η αγάπη έρχεται να σου δώσει την απάντηση δυνατά μέσα στο κεφάλι σου.Υπάρχεις!Πολλά έχεις να μάθεις από την αγάπη.Η αγάπη είναι φώς.Όλα τα φανερώνει.Στον έρωτα πάλι ο χρόνος φαίνεται να παίζει κρυφτό.Ο έρωτας έχει δικό του χρονοδιάγραμμα.Εσύ απλά υποκλίνεσαι στην μεγαλοπρέπειά του και τον ακολουθείς.Η αγάπη όμως σε κάνει να μετράς τα πάντα,ακόμα και την ύπαρξή σου.Η αγάπη δεν φανερώνεται σε όλους.Δεν χωράει σε όλες τις καρδιές.Μόνο σε εκείνες που κάνουν μεγάλα όνειρα.Να προσέχεις την αγάπη,θα σου μάθει πολλά.Το σημαντικότερο που θα σου μάθει είναι η δύναμή σου.Να προσέχεις.Τι?..Να μην λερώσεις το πρόσωπο και την καρδιά σου.Μην πέσεις κάτω στο χώμα,μην αφήσεις να σε ποδοπατήσει.Τη δυναμή σου σου μαθαίνει,χρησιμοποίησέ την..Μείνε όρθιος και περπάτα.Είτε μόνος είτε με άλλους μαζί.Ανηφόρισε μαζί της.Γύρισε και πές της.. «Εγώ θα έρθω μαζί σου.» Κι αν σε κοιτάξει με απορία πές.. «Γιατί εγώ έχω καρδιά.» Μην την φοβάσαι,δεν θέλει να σε σκοτώσει.Αυτό θα το καταλάβεις μόνο όταν αγαπήσεις.Τότε μόνο θα μισήσεις δυό φορές τον θάνατο.Η αγάπη σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και σε γεμίζει ζωή.Η αγάπη είναι το πιο ζωντανό,αμύθητο,ασύγκριτο,μεγαλοπρεπές,παραμυθένιο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις…Η αγάπη τελικά είναι ο μόνος δρόμος.Βασικά είναι μονόδρομος.Προς τα πού?Προς τον ουρανό…
Μονόδρομος είσαι
και μαζί σου, θα’ρθω
δεν προσποιούμαι
δεν παίζω κρυφτό
#10 Ο έρωτάς μου…
Έρωτας..Ο δικός μου έρωτας.Δύσκολος δρόμος.Κι όμως τον επιλέγω.Γιατί δεν μου αρέσουν τα εύκολα.Τα δύσκολα ζητάω στην ζωή μου.Γιατί από τη στιγμή που θα σ΄αγαπήσω το ξέρω,θα αρχίσω να ζώ ! Η σάρκα πεινάει.Θέλει να φάει.Το αίμα θέλει να ζεσταθεί.Ο έρωτας μου για σένα ακατάσβεστος και μεταρσιωτικός.Φέρνει καλύτερη μοίρα από τη σοφία του μυαλού μου.Έτσι τα έχω κοστολογήσει.Η καρδιά να αξίζει περισσότερα από το μυαλό μου.Και το λέω απόλυτα τρελά ερωτευμένη μαζί σου.Και λέω απόλυτα γιατί απόλυτα θέλω να σε φιλάω.Απόλυτα θέλω να κάνω τα πάντα μαζί σου.Κι αν το έχω ξαναζήσει μην φοβηθείς.Σε παρακαλώ ξύπνα την μνήμη.Κι ας έρθει και η επιθυμία μαζί.Θέλω να αισθανθώ..Να σε νιώσω..Ξέρεις γιατί με τον έρωτα νικάς τον θάνατο?Γιατί στον έρωτα σου δίνομαι ολόκληρη.Ο θάνατος δεν έχει τίποτα να πάρει.Και εκείνη τη στιγμή το αίμα ρέει ηρωικό μέσα μου.Οι παλμοί σαν οφειλή προς τη ζωή την εκδηλώνουν.Ακριβώς αυτή τη στιγμή που κάνουμε έρωτα ο κόσμος ζωντανεύει και καταρρέει ταυτόχρονα.Πόσο ζωντανή με κάνεις και νιώθω στον ίδιο κόσμο που γύρω μου σιγά σιγά χάνεται.Μα ένα πράγμα θα σου πώ..Να προσέχεις.Εσύ θέλω να με καταλάβεις.Γιατί γνώρισα πολλούς εραστές που τους έλεγα ότι μου αρέσουν τα ταξίδια.Και κάπου χαθήκαμε στην συνεννόηση.Και με έκαναν πλοίο που δεν θέλει να αράξει.Μα δεν είναι έτσι.Με έκαναν να ταξιδεύω για πάντα.Μα το για πάντα έχει και χειμώνες και βοριάδες.Και πόσο κόντρα να πάς στα κύματα?Κουράζεσαι..Αυτά σε οδηγούν εκεί που θέλουν.Δεν θέλω.Άσε που τα δάκρυα μαζί με τα νερά θα με ΄πνιγαν μια μέρα.Θέλω να μείνω στην αγκαλιά σου.Κι αν με ρωτάς , ναι!μου αρέσουν τα ταξίδια.Μα μη με παρεξηγήσεις κι εσύ.Εσύ κατάλαβέ με .Αλλά τόσα χρόνια σαν πλοίο που ήμουν..Πρόσεχε σου λέω..Τι να σου κάνει και αυτό?πλοίο είναι και πηγαίνει..
Στα κύματα χάθηκες
μα θα γυρίσεις
στα εύκολα ερωτήματα
δεν έχω απαντήσεις
#11 Εμφάνιση…
Εμφάνιση..Κοιτάζοντας το λεξικό μπορεί να βρει κανείς τι ακριβώς σημαίνει η λέξη εμφανίζω.Αυτό που θα βρει είναι μια άλλη λέξη,φανερώνω.Και στην λέξη φανερώνω θα βρει μια άλλη λέξη,σημαίνω.Η εμφάνιση δηλαδή του καθενός κάτι σημαίνει.Πολλοί είναι μπερδεμένοι όμως και η κριτική που ασκούν είναι εντελώς λάθος για έναν άνθρωπο.Μην εντυπωσιάζεσαι από την εικόνα.Ένα μεγάλο δέντρο σίγουρα εντυπωσιάζει περισσότερο απ΄ότι ένα μικρό.Μα τα μεγάλα δέντρα κάνουν απλώς περισσότερη σκιά παρά καρπό.Θέλω να πω ότι η αξία που έχει κάθε άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτή μόνο από την εμφάνιση.Τα ωραία ρούχα κάνουν απλώς ωραίους ανθρώπους.Ωραίους μα όχι απαραίτητα καλούς ή σημαντικούς.Άσε που υπάρχει και αυτή η στάση σχεδόν απ΄όλους που δεν κρίνουν τους ανωτέρους τους λες και τους το δώσανε σαν τιμωρία στο σχολείο και καθώς το έγραψαν ένα εκατομμύριο φορές είπαν να μην το ξεχάσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους.Επομένως σαν συνήθεια που έχει γίνει είναι πιο εύκολο να κρίνει κανείς από κάτω προς τα πάνω παρά το αντίθετο.Πόσα πράγματα έχουμε μάθει να κάνουμε λάθος.Μα δεν είμαι σε θέση να κρίνω εγώ κανέναν και τίποτα.Εξάλλου προσέχω πάρα πολύ την μπροστινή μου εικόνα..όπως κάθε ηθοποιός..αυτή δείχνει..αυτή του έμαθαν να προβάλει συνεχώς..έτσι κι εγώ..Το μόνο που μπορώ να πω γνωρίζοντας αρκετούς είναι ότι ευτυχώς ο καθρέπτης μας αποκαλύπτει μόνο την εμφάνισή μας.Τι σημαίνει αυτό?Σημαίνει ότι πολλοί την γλύτωσαν. Ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί με το πραγματικό μέγεθος ενός ανθρώπου όταν μπροστά του του φανερώνεται ένα μέρος από αυτόν.Ειδικά όταν αυτό που βλέπει του αρέσει κιόλας.Στην όψη όλα σταματούν να λειτουργούν.Το μυαλό λειτουργεί λιγάκι για να μην σκουριάσει.Ήδη έχει πάρει μια πληροφορία για να επεξεργάζεται..αρκεί..Πάντως αν ένας άνθρωπος σταματάει μόνο στην εμφάνιση και κρίνει τον άλλον από τα σκονισμένα παπούτσια αυτό πιστεύω είναι και το τέλος του πολιτισμού.Αλλά και πάλι δεν ξέρω.Δεν θέλω να φανώ ξερόλας.Η εικόνα που πουλάω είναι της χαζής κοπέλας..Μην ξεχνιόμαστε..
Καθρέφτη μου πες μου
τι κρύβω στα βάθη
γιατί οι πληγές μου
γιατρεύουν τα λάθη
#12 Χωρισμός…
Χωρισμός.Κάθε σχέση έχει το καλό ή το κακό της αστέρι.Τι θα προκαλέσει άραγε..Πάντως όσοι αποφεύγουν να αγαπήσουν και να ερωτευτούν το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να σωπαίνουν.Άνθρωποι νεκροί.Τι να ακούσεις από δαύτους.Η μοναξιά είναι αναγκαία και ωφέλιμη όταν όμως κρατάει πολύ είναι αναπόφευκτα θανάσιμη.Μόνο αυτούς τους ανθρώπους βλέπω σωματικά νεκρούς.Κάποιος που βιώνει έναν χωρισμό μίας σχέσης δεν είναι νεκρός.Ένας χωρισμός δεν είναι θάνατος.Στον θάνατο υπάρχει διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα.Δεν έχω δει να συμβαίνει ποτέ σε έναν χωρισμό κάτι τέτοιο.Η αγάπη είναι μια μάχη που βγαίνεις πάντα κερδισμένος από αυτή.Κερδισμένος είτε αγαπάς είτε αγαπιέσαι.Πάντως αυτό που συμβαίνει είναι ότι κανείς δεν είναι τόσο δυστυχισμένος όσο φαντάζεται πως είναι.Το ίδιο θα πω και γι΄αυτούς που είναι ευτυχισμένοι.Η φαντασία έχει δύναμη.Μπορεί να σε κάνει να ζεις πιο έντονα τις καταστάσεις.Ο έρωτας για παράδειγμα είναι καλύτερος στην φαντασία μας παρά στην πραγματικότητα.Στον έρωτα τα πάθη δυναμώνουν.Στην αγάπη όμως τα πάθη σε καίνε σαν φωτιά μέσα σου.Τι κακό να καταλογίσει κανείς στον έρωτα.Η αγάπη όμως είναι δύσκολη και αμφίβολη.Η τύχη σου σε έκανε να αποκαλύψεις την ύπαρξη της αγάπης μέσα σου με δάκρυα στα μάτια.Λυπάσαι.Λύπη για όλους.Και για τους δύο. Ποιος δεν λυπάται όταν χάνει ένα άτομο που τον αγαπάει και είναι αφοσιωμένο σε εκείνον.Μην κλαις.Άνοιξε τα μάτια σου και δες το.Είσαι πλέον ελεύθερος.Ο χωρισμός δεν είναι κάτι που πρέπει να νιώθεις ντροπή ή να φοβάσαι.Και μην ξεχνάς : Ποτέ μην μιλάς άσχημα για τον εαυτό σου! Είτε αγάπησες είτε αγαπήθηκες αυτό σε κάνει υπέροχο!
Τα σώματα άδεια
χωρίς τις ψυχές
με δάκρυα στα μάτια
τραυλίζω ευχές
#13 Η ιστορία σου…
Η ζωή του καθενός μία ιστορία.Άλλες ξεκινούν με το «Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα όμορφο μέρος..»κι άλλες με λεπτομερής περιγραφή όπως » Το 19.. στην Αθήνα γεννήθηκε..».Εγώ θα προτιμήσω τις βαρετές ιστορίες.Ωραία και τα παραμύθια αλλά πολύ φαντασία που σε μπερδεύει.Οι άλλες ιστορίες όμως είναι πραγματικές.Σου δίνουν μια γερή δόση ελπίδας μέσα σου.Αυτό όμως που πρέπει να πω για τα παραμύθια είναι πως είναι ώριμα ειπωμένα.Κι έτσι όπως τελειώνουν..Πάντα με μια καλή μέρα..Το δέχομαι.Μου αρέσει. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί.Οι ήρωες συνεχίζουν να ζουν.Και αυτή η καλή μέρα που είναι γραμμένη στα βιβλία λίγο με τρομάζει.Μια καλή μέρα σου δίνει κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσεις το ταξίδι σου στο χρόνο.Τι θα φέρει όμως ποτέ δεν ξέρεις.Κι αυτό το «..κι εμείς καλύτερα…» με κάνει να νιώθω σίγουρη για τις δυσκολίες που θα ακολουθήσουν.Οι άλλες ιστορίες όμως αγγίζουν την πραγματικότητα.Πολλές φορές ταυτίζεσαι τόσο πολύ που νομίζεις καθώς τις διαβάζεις ότι είσαι σίγουρος για το ποιο θα είναι το αύριο το δικό σου.Η θέα του αύριο όμως είτε είναι μαύρη είτε λαμπρή και χρυσή για σένα δεν μπορείς να την δεις. Το μάτι αδυνατεί να δει και στις δύο περιπτώσεις.Πάντως η κάθε ιστορία σε ένα πράγμα σκοπεύει.Στην αυτογνωσία μας.Ταξίδι στον χρόνο. Ζήστω ή απλά φαντάσου το.Εσύ γράφεις την ιστορία σου.Ένα πράγμα μόνο θα σου πω.Γράψε μια ιστορία που να αξίζει να διαβαστεί από όλους!
Πολλές ιστορίες
ηρώων κλεφτών
γυμνές φαντασίες
των ζωντανών
#14 Αγάπα…
Το μέλλον του κόσμου, ο ίδιος ο άνθρωπος. Κανένας θεός δεν σε σώζει. Μια ελπίδα σου δίνει ότι μπορεί να καταφέρεις να σωθείς. Κι αυτός ο διάβολος υπεύθυνος για κάθε καταστροφή. Ας το δούμε λοιπόν ότι ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την ευθύνη. Η σοφία έρχεται τις περισσότερες φορές με την όραση μαζί. Αυτό με κάνει να ελπίζω πολλές φορές όταν έρχεται η πρόοδος που μοιάζει τόσο πολύ με την καταστροφή. Από την άλλη όμως οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Όταν κάτι δεν τους αφορά απλά το προσπερνούν. Εγώ παρ’ όλα αυτά είμαι αισιόδοξη. Εξάλλου δεν είναι χρήσιμο να είσαι οτιδήποτε άλλο. Αισιοδοξία λοιπόν και θάρρος. Γιατί το μέλλον όντως μπορεί να είναι καλύτερο. Η δύναμη της ένωσης κάνει θαύματα. Βασικά με αυτήν πετυχαίνεις τα πάντα. Κι όταν η θέληση είναι μεγάλη δεν μπορείς να μιλάς για μεγάλες δυσκολίες. Όλους αυτούς που βλέπεις στις δικές σου πλατείες και στην δική σου χώρα είναι άνθρωποι.Ενωμένοι. Άνθρωποι που έχουν στο μυαλό τους μόνο μία φράση. « Πάντα να ξαναρχίζεις.. » Όλοι αυτοί οι βρωμιάρηδες με τα λερωμένα παντελόνια που αποφεύγεις επιδεικτικά γιατί βρέθηκαν μπροστά σου την ώρα που περνούσες από τον δικό σου τον δρόμο. Όλοι αυτοί πολεμάν για την ελευθερία. Δεν έχω δει ποτέ κανέναν να πολεμά για την ελευθερία με καλά παντελόνια. Πρέπει να το έχεις στο μυαλό σου αυτό όταν τους αποφεύγεις. Τυχαία είναι η ώρα. Τυχαία είναι η πλατεία. Τυχαία είναι και η Ελλάδα. Κανένας δεν είναι εχθρός σου. Κι άνθρωπε αγάπα τους ανθρώπους γιατί είσαι κι εσύ το ίδιο.. Άνθρωπος. Ποτέ μην περηφανεύεσαι για κάτι δικό σου. Κάποτε είδα μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα.. Αγάπα..
Φώτο : Ελληνόπουλο μεταναστεύει στις Η.Π.Α..
Τον άνθρωπο αγάπησα,τον άνθρωπο και μίσησα πιο πολύ στην ζωή μου..
Η πρόοδος μοιάζει
με καταστροφή
ο γιος μου βιάζει
την άκαρπη γη
#15 Τα χρόνια πέρασαν…
Τα χρόνια πέρασαν.Άλλαξαν τα πάντα γύρω μας.Κι εμείς αλλάξαμε.Κι όλοι αυτοί που ήταν γύρω μας κάποιοι δεν είναι,κάποιοι άλλοι ήρθαν,κάποιοι άλλοι έμειναν.Κι εσύ ήσουν εδώ τόσο καιρό.Πλέον δεν είσαι.Κουράστηκες.Ίσως σε κούρασα κι εγώ όλα αυτά τα χρόνια.Δεν το έκανα επίτηδες. Είχες μια ζωντάνια που έδειχνες να μπορείς τα πάντα.Δεν διαμαρτυρήθηκες ποτέ για τίποτα.Δεν ζήτησες πολλά.Λίγη παρέα μόνο προς το τέλος.Όχι γιατί φοβόσουν. Γιατί δεν ήθελες να μας χάσεις.Όλα για τους άλλους.Όπου έβλεπες ανάγκη έτρεχες.Πόσες πίκρες έκρυψες για να ανοίξεις την αγκαλιά σου να μας βάλεις μέσα και εμείς να νιώσουμε προστατευμένοι από όλο τον κόσμο.Ναι εκεί μέσα δεν φοβόμουν τίποτα.Ήξερα ότι το μόνο που ζητάς από εμένα είναι το χαμόγελό μου.Και έκανες τα πάντα για να το έχω.Εσύ μου έδινες θάρρος.Ήξερες πριν από εμένα.Και ήθελες να ξέρω και εγώ.Αξίζεις όλα τα καλά μου έλεγες.Και στενοχωριόσουν που δεν τα είχα.Μα έτσι είναι η ζωή.Κι αυτό το ήξερες μα δεν το δεχόσουν για μένα.Δεν μεγάλωσες μόνο εσύ.Μαζί μεγαλώσαμε.Εσύ δίπλα μου κι εγώ δίπλα σου.Δεν θα άλλαζα ποτέ την συντροφιά σου με τίποτα στον κόσμο.Δεν ξέρω αν φταίει που από εσένα έμαθα πολλά αλλά δεν συμφώνησα ποτέ με τους ανθρώπους όσο με εσένα.Η ζωή σου ένα δόσιμο.Πάντα κάτι είχες να μου δώσεις.Κι αν δεν είχες έβρισκες.Ήθελες να με ευχαριστείς πάντα.Ποτέ δεν ήσουν αυστηρή μαζί μου.Κι αν είχα άδικο κάποιες φορές εσύ έπαιρνες το μέρος μου και έβρισκες πάντα μια καλή δικαιολογία.Και μου έκλεινες το μάτι γελώντας.Με έκανες να καταλαβαίνω τα λάθη μου.Αλλά πάντα ήσουν δίπλα μου.Και τώρα έμεινα μόνη μου εδώ.Χωρίς εσένα.Με ένα ρολόι δικό σου.Θυμάμαι να το φοράς.Πόσες αναμνήσεις.Μια ολόκληρη ζωή.Και το φοράω όχι για να βλέπω την ώρα.Ο χρόνος σε πήρε από εμένα.Όχι δεν τον υπολογίζω.Το ρολόι όμως αυτό είναι κάτι που μου θυμίζει όσα πρέπει να θυμάμαι.Όλα αυτά που εσύ μου έμαθες.Μα μερικές φορές κοιτάω τους δείκτες και νιώθω λίγο πιο κοντά σου.Όχι δεν τον φοβάμαι τον θάνατο.Ούτε τον ζητάω.Μα μου λείπεις πολύ.Κι αυτό το «Γιαγιά μου…» …Το έχω συνέχεια μέσα στο στόμα μου.Το συνήθισα θα μου πεις.Το είπα πολλές φορές…Μα άξιζε..
Ρολόγια για όλους
με δείκτες κριτές
Αλλάξαμε ρόλους
το μέλλον στο χθες
Δύσκολος καιρός..Ακούς συνέχεια τους γύρω να στο λένε συνεχώς με στόχο να διώξουν κάθε ελπίδα που μπορεί να γεννηθεί στο μυαλό σου.Η ζωή μας επηρεάζεται από ότι μας συμβαίνει αλλα κυρίως επηρεάζεται από το πως αντιδράμε σε ότι μας συμβαίνει..Εξάλλου το να σου συμβαίνουν πράγματα τα οποία δεν επιθυμείς μερικές φορές είναι και καλό θα πώ εγω κι ας με κοιτάξουν πολλοί γεμάτο απορία λές και τους είπα τον γρίφο του αιώνα..Μερικοί όμως είναι πιο ζωντανοί..Θυμώνουν με όλα αυτά που συμβαίνουν..Ο θυμός είναι ένα σημάδι οτι είσαι ζωντανός..Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει..Κάτι είναι και αυτό και μάλιστα κάτι καλό..Το άσχημο είναι να είμαστε σκληροί και κακοί με τους άλλους..Προβλήματα πολλά και ποικιλόμορφα για όλους..Τουλάχιστον δεν νιώθεις μοναξιά στην ατυχία που νομίζεις ότι σε «δέρνει».. Τα προβλήματα πάντως αν το καλοσκεφτούμε το μόνο που μπορούν να μας δώσουν είναι εμπειρίες..Ανεξαρτήτως όμως των δυσκολιών η ζωή συνεχίζεται..Κι όπως έγραψε και ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου (Θόδωρος Ποάλλας) : Μ΄ένα ταξίδι στο μυαλό τα έριξα όλα στο βυθό και βγήκα στον αιώνα..Δύσκολος καιρός…Θα συμφωνήσω…!
Δύσκολος καιρός
ο γρίφος του αιώνα
ζωντάνια ο θυμός
στης μοναξιάς το χρώμα
#2 Ο χρόνος…
Ο χρόνος του καθενός ένας αιώνας.Στο λεξικό στην λέξη αιώνας υπάρχει η εξής ερμηνεία «μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός ή από μια προσωπικότητα.» Κι αν δεν είναι η ζωή του ανθρώπου ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός τότε τι είναι..? Ο χρόνος λοιπόν δεν υπάρχει ενσαρκώνεται από το σώμα του καθενός.Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει χρόνος.Τέρμα η διδασκαλία σου λένε τα μάθαμε όλα νεράκι και τώρα προσπαθούν να τα ξεχάσουν και να τα μάθουν ξανά από την αρχή πώς ζεί ο άνθρωπος.Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τον σεβασμό μας.Ο χρόνος δεν καθορίζει τίποτα στην ζωή τους.Επιλέγουν ανεξαρτήτως της ηλικίας τους να κάνουν το ακατόρθωτο και τις περισσότερες φορές το πετυχαίνουν.Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι και τα βουνά αλλάζουν θέση.Κι όμως αν το καλοσκεφτείς αλλάζουν.Καθώς γυρίζει η γή αυτό συμβαίνει.Απλά το μυαλό πολλών δεν σκέφτεται έτσι.Εξετάζει την επιφάνεια και χάνει την ουσία.Ο χρόνος είναι αμέτοχος σε ότι κάνουν.Το θέλουν και το κάνουν.Ότι κι αν είναι αυτό. Φτίαχνουν το μέλλον με ότι χτίζουν με το μυαλό τους.Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια καρδιά και την προσέχουν.Τίποτα άλλο δεν έχουν.Με αυτή υπολογίζουν τι μπορούν,όχι με την ηλικία τους.Δεν φοβούνται να χάσουν.Και τι να χάσεις δηλαδή? Το μόνο που πρέπει να φοβάται κανείς μην χάσει είναι ο εαυτός του.Κι αυτός είναι ο μόνος που δεν μπορείς να χάσεις ποτέ.Αυτοί όλοι είναι πρόσωπα,ιστορικά πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.Όλοι αυτοί ζούν και προσπαθούν για κάτι που δεν τους ανήκει ακόμη.Κι όμως τους ανήκει.Γιατί όπως κάποτε είπε ο Λειβαδίτης : «Όλα όσα δεν ζήσαμε αυτά μας ανήκουν.» Ποιός χρόνος? ΕΓΩ! Αυτή είναι η σωστή απάντηση..
Σπουδαία ζωή...
μου δείχνεις ξανά
να χτίζω το μέλλον
να σκάβω βουνά
#3 Άνρωποι τυφλοί…
Άνθρωποι τυφλοί.Άνθρωποι που δεν έψαξαν να βρουν την αλήθεια τους στον χρόνο.Έμαθαν να έχουν κλειστά τα μάτια κι ας λένε ότι φοβούνται το σκοτάδι.Εκεί ζούν και νιώθουν ασφαλείς.Δεν γνωρίζουν όμως οτι μονάχα εκεί μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του. Περιπλανιούνται χωρίς σκοπό.Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κατάφερναν να δούν στο σκοτάδι.Μένουν τυφλοί μπροστά στον καθρέφτη τους.Πόσο δυστυχισμένοι και ταλαιπωρημένοι όσοι πιστευούν οτι στο φώς θα αγγίξουν την ψυχή τους.Στο φώς θα σε βρούν και θα αγγίξουν την ψυχή σου οι άλλοι και εσύ την δική τους.Κανόνας της ζωής που δεν αλλάζει.Η ζωή είναι αυστηρή και δεν δέχεται αλλαγές.Ο κανόνας είναι κανόνας λέει και χτυπά το χέρι δυνατά.Πρέπει να προσαρμοστείς με τα δικά της γιατί δεν θα βγείς απο εκείνη ζωντανός.Να αγαπάς και τα δύο σου λέει.Το σκοτάδι και το φώς δεν μπορείς να πείς οτι διαφέρουν πολύ,αφού και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας…!
Δεν βλέπω αλήθειες
δεν είμαι ασφαλής
στο φως θα με βρεις
αν αλλάξεις συνήθειες
#4 Ένστικτο για ζωή…
Ένστικτο για ζωή..Όλοι το έχουμε μέσα μας αλλά ο θάνατος στον τόπο τούτο ειναι σίγουρος..Δεν μιλάω για τον βιολογικό θάνατο αλλά για έναν αλλιώτικο θάνατο που σκοτώνει το μυαλό..Τί κι αν προσπαθείς να στήσεις την ζωή σου?Αυτό το έχουν αναλάβει ειδικοί εγκέφαλοι..Και γι΄αυτή τους την δουλειά η πολιτεία τους αντάμειψε καλά..Μέχρι και δεξί της χέρι τους έκανε..Ότι αποφασίζουν ότι κάνουν τούτο το είπαν ζωή..Υπάρχουν πολλοί όμως που αντιστέκονται ακόμη,που η αγανάκτηση αλλά και ο φόβος υπάρχει μέσα τους σαν σαράκι και τους τρώει..Αλλά κι όλοι αυτοι που?πως?να ανασυνταχτούν?Όλοι αυτοι λοιπόν πεθαίνουν ζωντανοί..Ούτε τόση δα ελπίδα δε τους δίνεται να κρατηθούν στον τόπο τους..Κι αυτή η μιζέρια που διαλύει κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας ζει παντού..Ο ξεριζωμος έγινε η σωτηρία μας..Τι κι αν βγαίνουν καινούργιοι στο προσκήνιο?Εγώ βλέπωντάς τους μια φράση μου έρχεται στο μυαλό : <<Το μήλο κάτω απο τη μηλιά θα πέσει..>>Αισθάνομαι μετέωρη ανάμεσα στο χτές και το σήμερα..Δεν ξέρω τι είναι αυτό που άλλαξε την ζωή μας χωρίς την δική μας θέληση αλλά προστάζει την ύπαρξη μας..Τι κι αν προσπαθουν να μας τα πάρουν όλα..Να μας κάνουν λιώμα..Εμείς πρεπει να γίνουμε πέτρα..Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασα πολύ κοντά στην αλήθεια ζώντας όλα αυτά..Τίποτα δεν έρχεται όπως το θέλουμε..Μας είπαν όχι και δεν άφησαν περιθώριο για κάτι άλλο..Κάτι μέσα μου όμως ζει..Αυτή η αισιοδοξία,η αγορασμένη αισιοδοξία με ένα ψεύτικο χαμόγελο για έναν ήσυχο ύπνο..Τι είναι αισιοδοξία?Ακόμη κι ότι μπορεί σε λίγο να μην μας ξαφνιάζει τίποτα..Σε αυτή τη χώρα οι νύχτες είναι μεγάλες..τον χρειαζόμαστε τον ήσυχο ύπνο..
Ήσυχος ύπνος, ξεριζωμός
αυτή η μιζέρια, με ρίχνει απ’τις σκάλες
Ήσυχος ύπνος, ο πόθος κρυφός
Κοιτάζω τ’αστέρια, οι νύχτες μεγάλες
#5 Το κακό…
Το κακό δεν το φοβάμαι.Το κακό είναι μέσα μου.Εκεί γεννιέται εκεί μεγαλώνει.Μεγαλώνει μονάχα αν το θελήσω.Αυτό μου δίνει μια δύναμη θεϊκή.Στο χέρι μου είναι οι επιλογές μου.Το κακό είναι μέσα μου.Σαν φωλιά το σώμα μου το προστατεύει.Από τι?..θα μου πείς το προστατεύει…Από το κακό?ΝΑΙ!Από το κακό των άλλων.Γιατί σαν έρθει κοντά με το κακό κάποιου χάνεις την δύναμη που είχες πρίν και την αποκτά εκείνο σε σένα.Και το κακό δεν ξεχνάει.Τιμωρεί.Έχει θαυμάσια μνήμη και κάπως έτσι κυριεύει το μυαλό σου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα τόσο καλό ή τόσο κακό.Όλα είναι στο μυαλό.Η σκέψη επιλέγει.Εσύ ο ίδιος. Άν θέλω να γίνω άγγελος γίνομαι άγγελος. Άν θέλω να γίνω διάβολος γίνομαι διάβολος.Κι αν σας τρομάζει η λέξη διάβολος σας λέω ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο που είναι ικανός για κάθε κακία.Τα καλά και τα κακά λοιπόν είναι μαζί κάπως ανακατεμένα μέσα μας.Όλα όμως είναι επιλογές μας.Το καλό και το κακό μερικές φορές συγκρούονται αλλα καμιά φορά από την σύγκρουση αυτή γεννιέται μέσα μας η σοφία.Μερικοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει το κακό μέσα τους.Αυτό είναι και το μεγαλύτερο επίτευγμα του.Να σε πείσει για την απουσία του και να το αφήσεις με ηρεμία να κάνει τη δουλεία του.Με ηρεμία χωρίς να ενοχλήσει.Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι και αυτός που σε δένει με δεσμά που σου αρέσουν.Δεν αντιστέκεσαι και έτσι χαίρεσαι δεμένος.Προσοχή λοιπόν στις σκέψεις.Όταν λέτε μου ήρθε μια ιδέα ας προσέξετε την επόμενη φορά «ποιός» σας την έφερε.Ο νούς μας είναι στο πιο ψηλό σημείο του σώματός μας.Ας του δώσουμε λοιπόν την αξία που του πρέπει.Δεν υπάρχουν περίπλοκες καταστάσεις,περίπλοκες σκέψεις υπάρχουν.Αν τις απλοποιήσουμε θα δούμε ότι τα φτερά μας είναι για να πετάμε κι όχι για να κρυβόμαστε.Και φτερά έχουν μόνο οι άγγελοι.Όταν κρύβεσαι αναζητάς το σκοτάδι.Επιλογή σου είναι πώς θέλεις να ζήσεις.Ένα είναι σίγουρο όμως.Είμαστε ικανοί για τα πάντα…
Περίπλοκες σκέψεις
σφιχτά τα δεσμά
Περίπλοκες σχέσεις
καμμένα φτερά
#6 Γιατί ξέρεις…
Γιατί ξέρεις… Ξέρεις πώς είναι να ερωτεύεσαι.Ξέρεις πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.Το έζησες μια φορά.Έστω μία.Και έμεινες καιρό μόνη να ξεχάσεις το άγγιγμα που το σώμα έχει μάθει να ζητάει.Πέρασε καιρός που άγγιξες εσύ κάποιον που ποθείς.Όχι γιατί φοβόσουν αλλα γιατί δεν υπήρχε κανείς .Κανείς που κάνει τη λογική να χάνεται και το κορμί να παραλύει στο άγγιγμα του.Και πέρασε ο καιρός και γνώρισες την μοναξιά σου.Και την αγάπησες γιατί δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς.Και ομόρφυνες το εγώ σου.Όχι για να εντυπωσιάζεις τους γύρω σου.Είναι μια πράξη σεβασμού πρός εσένα.Να μείνεις όρθια και να εξακολουθείς να μοιράζεις αγάπη.Κι ας μην υπάρχει κανείς. Παρα μόνο ο εαυτός σου.Γι΄αυτό τον φροντίζεις επειδή είναι ο μόνος που υπάρχει.Είναι ο μόνος που μπορείς να αγαπήσεις.Και έτσι σκουπίζεις τα δάκρυα σου ,φροντίζεις τις πληγές σου και καρφώνεις στο πρόσωπο σου ένα τεράστιο χαμόγελο.Ένα χαμόγελο που προδίδει στους γύρω σου την δύναμη σου.Και μετά από καιρό έρχεται εκείνος που σε κοίταξε λίγο παραπάνω και σε πρόσεξε.Είδε την ομορφιά σου και σε πλησίασε.Και καθώς πλησίαζε εσύ κρυβόσουν.Ίσως επειδή δεν ήθελες να δεί ότι τα πόδια σου έτρεμαν από φόβο και από πόθο μαζί.Μα το πιο σημαντικό δεν ήθελες να δεί τα μάτια σου.Κι όμως αυτά είναι που τον έκαναν να σε πλησιάσει.Εκεί βλέπει κανείς ποιός είσαι και πόσο μετράς.Μα όσο κι αν κρύβεσαι εκείνος όλο και πιο πολύ πλησιάζει.Και θές να τον πλησιάσεις και εσύ.Μα τα πόδια σου δεν ξεκολλάν από τη γή.Νιώθεις σαν μωρό που μαθαίνει να περπατάει.Ένα ένα βήμα τη φορά.Αργά αλλα πλησιάζεις ,δεν μπορεί να μην το βλέπει.Κι αν δεν το βλέπει σίγουρα το αισθάνεται στην απόσταση.Και ελπίζεις να ανοίξει κάθε πόρτα σου που έμεινε κλειστή τόσα χρόνια.Τόσα χρόνια που γύρευες ένα τέτοιο χαμόγελο σαν το δικό του.Είναι εκείνος που τα αλλάζει όλα γύρω σου.Είναι πιο όμορφα και φωτεινά κι ας είναι χειμώνας.Η ύπαρξη του γεμίζει φώς τα πάντα.Τίποτα δεν κρύβεται πια.Ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος να τον βλέπεις.Και καθώς τον βλέπεις τον θαυμάζεις.Γιατί είδες στα μάτια του ποιός είναι και τώρα ξέρεις…
Πόρτες κλειστές
πατάω στην γη
ακούω φωνές
απ’τον γιο του Ερμή
#7 Αγκαλιές...
Χαμένοι…Που πάμε και τι ψάχνουμε?Μια ξεκάθαρη απάντηση κρύβεται σε κάθε ανάσα που ξόδεψες μέσα σε αγκαλιές.Αγκαλιές που δύσκολα τις βρίσκεις ανοιχτές.Αυτές ψάχνουμε ,αυτές μας ψάχνουν.Αυτές θέλω,αυτές κυνηγάω..Μέσα σε αυτές θα ζήσω.Χαμένη κι εγώ λοιπόν τώρα εδώ μπροστά σου γκρεμίζω κάθε τοίχο μέσα στο κεφάλι μου για να σε αφήσω να περάσεις.Βάζω την συνείδηση κάτω από το κρεβάτι κι όχι μέσα στα σεντόνια μαζί σου και σε αφήνω να μου κάνεις έρωτα.Γιατί σταμάτησα να ψάχνομαι όταν σε κοίταξα πρώτη φορά στα μάτια.Γιατί με αγκαλιάζεις σφιχτά.Τέτοιες αγκαλιές ψάχνω που κόβουν την ανάσα.Γιατί μπορώ να υπολογίζω στον λόγο σου.Είσαι άντρας και ξέρεις τι σημαίνει αυτό.Κάνεις το αδύνατο δυνατό μην υπολογίζοντας ήττες.Μα τι ανόητοι όλοι αυτοί που δεν πιστεύουν στην αγάπη.Κι εγώ γνώρισα αγάπες και μπερδεύτηκα ,αυτό όμως δεν ήταν λόγος να παίξω με κανέναν.Οι ψυχές δεν είναι παιχνίδια.Πολλά φιλιά στο στόμα δεν άγγιξαν την καρδιά μου.Όλοι αυτοί μετρούσαν απλώς τα κουμπιά από το πουκάμισο μου.Τόσες νύχτες ήθελαν μαζί μου.Ίσα ίσα για να μπορώ να ξεχάσω πιο εύκολα την παρουσία τους.Κανέναν δεν ξεχνάω.Όλοι αυτοί μου έμαθαν κάτι πολύ σημαντικό. Το ωραίο δεν είναι πάντοτε ωραίο.Ωραίο είναι από την μεριά που το βλέπεις εκείνη τη στιγμή εσύ. Αν λίγο ξεβολευτείς θα δεις ότι η ομορφιά δεν ισχύει.Αρκεί να κουνηθείς.Εξάλλου ο έρωτας δεν σε καθηλώνει σου δίνει ενέργεια.Κουνήσου και δες το από όλες τις πλευρές.Τους ευχαριστώ λοιπόν όλους αυτούς που πέρασαν από την ζωή μου. Και τώρα εσύ που στέκεσαι μπροστά μου θέλω να μου πεις αν όντως έχεις μια τέτοια αγκαλιά.Δεν θέλω να σε χρειάζομαι αν δεν μπορώ να σε έχω..
Αγάπη μου δεν σε έχω
μακρία σου παιδεύομαι
μακριά σου μπερδεύομαι
μακρία σου προσέχω
#8 Όλα παίζουν...
Τι κι αν αντιστέκεσαι στην μοίρα σου?Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γεμίσεις πληγές καθώς θα σε σέρνει μέχρι εκεί που θέλει να σε πάει.Κι αν νομίζεις ότι θα συναντήσεις την τύχη σου για να σε βοηθήσει..Άδικος κόπος..Σου λέω η τύχη σου είναι πίσω σου και σε παρακολουθεί υπομονετικά.Επεμβαίνει μόνο όταν είναι αναγκαίο.Όσο για το πεπρωμένο..Φυγείν αδύνατον.Υπάρχουν όμως και αυτοί που πιστεύουν ότι όλα είναι θέμα επιλογών.Όλα είναι στο χέρι σου σου λένε.Όλα είναι επιλογές που έχουν και συνέπειες.Και η ζυγαριά δεν γέρνει πουθενά.Ίσοι είναι και από τις δυο μεριές.Μα αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι κανένας δεν είναι ικανοποιημένος.Οι μισοί βρίζουν την μοίρα τους , οι άλλοι μισοί βρίζουν τον εαυτό τους.Σαν το ίδιο πράγμα να μου φαίνεται.Αλλά και πάλι δεν ξέρω..Όλα παίζουν….
Η μοίρα ακέραιη
η επιλογή μια φυγή
ποιος θα κερδίσει
εγώ ή εσύ
#9 Η αγάπη
Η ύπαρξή σου…Αμφισβητήσιμη.Υπάρχω?Και η αγάπη έρχεται να σου δώσει την απάντηση δυνατά μέσα στο κεφάλι σου.Υπάρχεις!Πολλά έχεις να μάθεις από την αγάπη.Η αγάπη είναι φώς.Όλα τα φανερώνει.Στον έρωτα πάλι ο χρόνος φαίνεται να παίζει κρυφτό.Ο έρωτας έχει δικό του χρονοδιάγραμμα.Εσύ απλά υποκλίνεσαι στην μεγαλοπρέπειά του και τον ακολουθείς.Η αγάπη όμως σε κάνει να μετράς τα πάντα,ακόμα και την ύπαρξή σου.Η αγάπη δεν φανερώνεται σε όλους.Δεν χωράει σε όλες τις καρδιές.Μόνο σε εκείνες που κάνουν μεγάλα όνειρα.Να προσέχεις την αγάπη,θα σου μάθει πολλά.Το σημαντικότερο που θα σου μάθει είναι η δύναμή σου.Να προσέχεις.Τι?..Να μην λερώσεις το πρόσωπο και την καρδιά σου.Μην πέσεις κάτω στο χώμα,μην αφήσεις να σε ποδοπατήσει.Τη δυναμή σου σου μαθαίνει,χρησιμοποίησέ την..Μείνε όρθιος και περπάτα.Είτε μόνος είτε με άλλους μαζί.Ανηφόρισε μαζί της.Γύρισε και πές της.. «Εγώ θα έρθω μαζί σου.» Κι αν σε κοιτάξει με απορία πές.. «Γιατί εγώ έχω καρδιά.» Μην την φοβάσαι,δεν θέλει να σε σκοτώσει.Αυτό θα το καταλάβεις μόνο όταν αγαπήσεις.Τότε μόνο θα μισήσεις δυό φορές τον θάνατο.Η αγάπη σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και σε γεμίζει ζωή.Η αγάπη είναι το πιο ζωντανό,αμύθητο,ασύγκριτο,μεγαλοπρεπές,παραμυθένιο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις…Η αγάπη τελικά είναι ο μόνος δρόμος.Βασικά είναι μονόδρομος.Προς τα πού?Προς τον ουρανό…
Μονόδρομος είσαι
και μαζί σου, θα’ρθω
δεν προσποιούμαι
δεν παίζω κρυφτό
#10 Ο έρωτάς μου…
Έρωτας..Ο δικός μου έρωτας.Δύσκολος δρόμος.Κι όμως τον επιλέγω.Γιατί δεν μου αρέσουν τα εύκολα.Τα δύσκολα ζητάω στην ζωή μου.Γιατί από τη στιγμή που θα σ΄αγαπήσω το ξέρω,θα αρχίσω να ζώ ! Η σάρκα πεινάει.Θέλει να φάει.Το αίμα θέλει να ζεσταθεί.Ο έρωτας μου για σένα ακατάσβεστος και μεταρσιωτικός.Φέρνει καλύτερη μοίρα από τη σοφία του μυαλού μου.Έτσι τα έχω κοστολογήσει.Η καρδιά να αξίζει περισσότερα από το μυαλό μου.Και το λέω απόλυτα τρελά ερωτευμένη μαζί σου.Και λέω απόλυτα γιατί απόλυτα θέλω να σε φιλάω.Απόλυτα θέλω να κάνω τα πάντα μαζί σου.Κι αν το έχω ξαναζήσει μην φοβηθείς.Σε παρακαλώ ξύπνα την μνήμη.Κι ας έρθει και η επιθυμία μαζί.Θέλω να αισθανθώ..Να σε νιώσω..Ξέρεις γιατί με τον έρωτα νικάς τον θάνατο?Γιατί στον έρωτα σου δίνομαι ολόκληρη.Ο θάνατος δεν έχει τίποτα να πάρει.Και εκείνη τη στιγμή το αίμα ρέει ηρωικό μέσα μου.Οι παλμοί σαν οφειλή προς τη ζωή την εκδηλώνουν.Ακριβώς αυτή τη στιγμή που κάνουμε έρωτα ο κόσμος ζωντανεύει και καταρρέει ταυτόχρονα.Πόσο ζωντανή με κάνεις και νιώθω στον ίδιο κόσμο που γύρω μου σιγά σιγά χάνεται.Μα ένα πράγμα θα σου πώ..Να προσέχεις.Εσύ θέλω να με καταλάβεις.Γιατί γνώρισα πολλούς εραστές που τους έλεγα ότι μου αρέσουν τα ταξίδια.Και κάπου χαθήκαμε στην συνεννόηση.Και με έκαναν πλοίο που δεν θέλει να αράξει.Μα δεν είναι έτσι.Με έκαναν να ταξιδεύω για πάντα.Μα το για πάντα έχει και χειμώνες και βοριάδες.Και πόσο κόντρα να πάς στα κύματα?Κουράζεσαι..Αυτά σε οδηγούν εκεί που θέλουν.Δεν θέλω.Άσε που τα δάκρυα μαζί με τα νερά θα με ΄πνιγαν μια μέρα.Θέλω να μείνω στην αγκαλιά σου.Κι αν με ρωτάς , ναι!μου αρέσουν τα ταξίδια.Μα μη με παρεξηγήσεις κι εσύ.Εσύ κατάλαβέ με .Αλλά τόσα χρόνια σαν πλοίο που ήμουν..Πρόσεχε σου λέω..Τι να σου κάνει και αυτό?πλοίο είναι και πηγαίνει..
Στα κύματα χάθηκες
μα θα γυρίσεις
στα εύκολα ερωτήματα
δεν έχω απαντήσεις
#11 Εμφάνιση…
Εμφάνιση..Κοιτάζοντας το λεξικό μπορεί να βρει κανείς τι ακριβώς σημαίνει η λέξη εμφανίζω.Αυτό που θα βρει είναι μια άλλη λέξη,φανερώνω.Και στην λέξη φανερώνω θα βρει μια άλλη λέξη,σημαίνω.Η εμφάνιση δηλαδή του καθενός κάτι σημαίνει.Πολλοί είναι μπερδεμένοι όμως και η κριτική που ασκούν είναι εντελώς λάθος για έναν άνθρωπο.Μην εντυπωσιάζεσαι από την εικόνα.Ένα μεγάλο δέντρο σίγουρα εντυπωσιάζει περισσότερο απ΄ότι ένα μικρό.Μα τα μεγάλα δέντρα κάνουν απλώς περισσότερη σκιά παρά καρπό.Θέλω να πω ότι η αξία που έχει κάθε άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτή μόνο από την εμφάνιση.Τα ωραία ρούχα κάνουν απλώς ωραίους ανθρώπους.Ωραίους μα όχι απαραίτητα καλούς ή σημαντικούς.Άσε που υπάρχει και αυτή η στάση σχεδόν απ΄όλους που δεν κρίνουν τους ανωτέρους τους λες και τους το δώσανε σαν τιμωρία στο σχολείο και καθώς το έγραψαν ένα εκατομμύριο φορές είπαν να μην το ξεχάσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους.Επομένως σαν συνήθεια που έχει γίνει είναι πιο εύκολο να κρίνει κανείς από κάτω προς τα πάνω παρά το αντίθετο.Πόσα πράγματα έχουμε μάθει να κάνουμε λάθος.Μα δεν είμαι σε θέση να κρίνω εγώ κανέναν και τίποτα.Εξάλλου προσέχω πάρα πολύ την μπροστινή μου εικόνα..όπως κάθε ηθοποιός..αυτή δείχνει..αυτή του έμαθαν να προβάλει συνεχώς..έτσι κι εγώ..Το μόνο που μπορώ να πω γνωρίζοντας αρκετούς είναι ότι ευτυχώς ο καθρέπτης μας αποκαλύπτει μόνο την εμφάνισή μας.Τι σημαίνει αυτό?Σημαίνει ότι πολλοί την γλύτωσαν. Ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί με το πραγματικό μέγεθος ενός ανθρώπου όταν μπροστά του του φανερώνεται ένα μέρος από αυτόν.Ειδικά όταν αυτό που βλέπει του αρέσει κιόλας.Στην όψη όλα σταματούν να λειτουργούν.Το μυαλό λειτουργεί λιγάκι για να μην σκουριάσει.Ήδη έχει πάρει μια πληροφορία για να επεξεργάζεται..αρκεί..Πάντως αν ένας άνθρωπος σταματάει μόνο στην εμφάνιση και κρίνει τον άλλον από τα σκονισμένα παπούτσια αυτό πιστεύω είναι και το τέλος του πολιτισμού.Αλλά και πάλι δεν ξέρω.Δεν θέλω να φανώ ξερόλας.Η εικόνα που πουλάω είναι της χαζής κοπέλας..Μην ξεχνιόμαστε..
Καθρέφτη μου πες μου
τι κρύβω στα βάθη
γιατί οι πληγές μου
γιατρεύουν τα λάθη
#12 Χωρισμός…
Χωρισμός.Κάθε σχέση έχει το καλό ή το κακό της αστέρι.Τι θα προκαλέσει άραγε..Πάντως όσοι αποφεύγουν να αγαπήσουν και να ερωτευτούν το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να σωπαίνουν.Άνθρωποι νεκροί.Τι να ακούσεις από δαύτους.Η μοναξιά είναι αναγκαία και ωφέλιμη όταν όμως κρατάει πολύ είναι αναπόφευκτα θανάσιμη.Μόνο αυτούς τους ανθρώπους βλέπω σωματικά νεκρούς.Κάποιος που βιώνει έναν χωρισμό μίας σχέσης δεν είναι νεκρός.Ένας χωρισμός δεν είναι θάνατος.Στον θάνατο υπάρχει διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα.Δεν έχω δει να συμβαίνει ποτέ σε έναν χωρισμό κάτι τέτοιο.Η αγάπη είναι μια μάχη που βγαίνεις πάντα κερδισμένος από αυτή.Κερδισμένος είτε αγαπάς είτε αγαπιέσαι.Πάντως αυτό που συμβαίνει είναι ότι κανείς δεν είναι τόσο δυστυχισμένος όσο φαντάζεται πως είναι.Το ίδιο θα πω και γι΄αυτούς που είναι ευτυχισμένοι.Η φαντασία έχει δύναμη.Μπορεί να σε κάνει να ζεις πιο έντονα τις καταστάσεις.Ο έρωτας για παράδειγμα είναι καλύτερος στην φαντασία μας παρά στην πραγματικότητα.Στον έρωτα τα πάθη δυναμώνουν.Στην αγάπη όμως τα πάθη σε καίνε σαν φωτιά μέσα σου.Τι κακό να καταλογίσει κανείς στον έρωτα.Η αγάπη όμως είναι δύσκολη και αμφίβολη.Η τύχη σου σε έκανε να αποκαλύψεις την ύπαρξη της αγάπης μέσα σου με δάκρυα στα μάτια.Λυπάσαι.Λύπη για όλους.Και για τους δύο. Ποιος δεν λυπάται όταν χάνει ένα άτομο που τον αγαπάει και είναι αφοσιωμένο σε εκείνον.Μην κλαις.Άνοιξε τα μάτια σου και δες το.Είσαι πλέον ελεύθερος.Ο χωρισμός δεν είναι κάτι που πρέπει να νιώθεις ντροπή ή να φοβάσαι.Και μην ξεχνάς : Ποτέ μην μιλάς άσχημα για τον εαυτό σου! Είτε αγάπησες είτε αγαπήθηκες αυτό σε κάνει υπέροχο!
Τα σώματα άδεια
χωρίς τις ψυχές
με δάκρυα στα μάτια
τραυλίζω ευχές
#13 Η ιστορία σου…
Η ζωή του καθενός μία ιστορία.Άλλες ξεκινούν με το «Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα όμορφο μέρος..»κι άλλες με λεπτομερής περιγραφή όπως » Το 19.. στην Αθήνα γεννήθηκε..».Εγώ θα προτιμήσω τις βαρετές ιστορίες.Ωραία και τα παραμύθια αλλά πολύ φαντασία που σε μπερδεύει.Οι άλλες ιστορίες όμως είναι πραγματικές.Σου δίνουν μια γερή δόση ελπίδας μέσα σου.Αυτό όμως που πρέπει να πω για τα παραμύθια είναι πως είναι ώριμα ειπωμένα.Κι έτσι όπως τελειώνουν..Πάντα με μια καλή μέρα..Το δέχομαι.Μου αρέσει. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί.Οι ήρωες συνεχίζουν να ζουν.Και αυτή η καλή μέρα που είναι γραμμένη στα βιβλία λίγο με τρομάζει.Μια καλή μέρα σου δίνει κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσεις το ταξίδι σου στο χρόνο.Τι θα φέρει όμως ποτέ δεν ξέρεις.Κι αυτό το «..κι εμείς καλύτερα…» με κάνει να νιώθω σίγουρη για τις δυσκολίες που θα ακολουθήσουν.Οι άλλες ιστορίες όμως αγγίζουν την πραγματικότητα.Πολλές φορές ταυτίζεσαι τόσο πολύ που νομίζεις καθώς τις διαβάζεις ότι είσαι σίγουρος για το ποιο θα είναι το αύριο το δικό σου.Η θέα του αύριο όμως είτε είναι μαύρη είτε λαμπρή και χρυσή για σένα δεν μπορείς να την δεις. Το μάτι αδυνατεί να δει και στις δύο περιπτώσεις.Πάντως η κάθε ιστορία σε ένα πράγμα σκοπεύει.Στην αυτογνωσία μας.Ταξίδι στον χρόνο. Ζήστω ή απλά φαντάσου το.Εσύ γράφεις την ιστορία σου.Ένα πράγμα μόνο θα σου πω.Γράψε μια ιστορία που να αξίζει να διαβαστεί από όλους!
Πολλές ιστορίες
ηρώων κλεφτών
γυμνές φαντασίες
των ζωντανών
#14 Αγάπα…
Το μέλλον του κόσμου, ο ίδιος ο άνθρωπος. Κανένας θεός δεν σε σώζει. Μια ελπίδα σου δίνει ότι μπορεί να καταφέρεις να σωθείς. Κι αυτός ο διάβολος υπεύθυνος για κάθε καταστροφή. Ας το δούμε λοιπόν ότι ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την ευθύνη. Η σοφία έρχεται τις περισσότερες φορές με την όραση μαζί. Αυτό με κάνει να ελπίζω πολλές φορές όταν έρχεται η πρόοδος που μοιάζει τόσο πολύ με την καταστροφή. Από την άλλη όμως οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Όταν κάτι δεν τους αφορά απλά το προσπερνούν. Εγώ παρ’ όλα αυτά είμαι αισιόδοξη. Εξάλλου δεν είναι χρήσιμο να είσαι οτιδήποτε άλλο. Αισιοδοξία λοιπόν και θάρρος. Γιατί το μέλλον όντως μπορεί να είναι καλύτερο. Η δύναμη της ένωσης κάνει θαύματα. Βασικά με αυτήν πετυχαίνεις τα πάντα. Κι όταν η θέληση είναι μεγάλη δεν μπορείς να μιλάς για μεγάλες δυσκολίες. Όλους αυτούς που βλέπεις στις δικές σου πλατείες και στην δική σου χώρα είναι άνθρωποι.Ενωμένοι. Άνθρωποι που έχουν στο μυαλό τους μόνο μία φράση. « Πάντα να ξαναρχίζεις.. » Όλοι αυτοί οι βρωμιάρηδες με τα λερωμένα παντελόνια που αποφεύγεις επιδεικτικά γιατί βρέθηκαν μπροστά σου την ώρα που περνούσες από τον δικό σου τον δρόμο. Όλοι αυτοί πολεμάν για την ελευθερία. Δεν έχω δει ποτέ κανέναν να πολεμά για την ελευθερία με καλά παντελόνια. Πρέπει να το έχεις στο μυαλό σου αυτό όταν τους αποφεύγεις. Τυχαία είναι η ώρα. Τυχαία είναι η πλατεία. Τυχαία είναι και η Ελλάδα. Κανένας δεν είναι εχθρός σου. Κι άνθρωπε αγάπα τους ανθρώπους γιατί είσαι κι εσύ το ίδιο.. Άνθρωπος. Ποτέ μην περηφανεύεσαι για κάτι δικό σου. Κάποτε είδα μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα.. Αγάπα..
Φώτο : Ελληνόπουλο μεταναστεύει στις Η.Π.Α..
Τον άνθρωπο αγάπησα,τον άνθρωπο και μίσησα πιο πολύ στην ζωή μου..
Η πρόοδος μοιάζει
με καταστροφή
ο γιος μου βιάζει
την άκαρπη γη
#15 Τα χρόνια πέρασαν…
Τα χρόνια πέρασαν.Άλλαξαν τα πάντα γύρω μας.Κι εμείς αλλάξαμε.Κι όλοι αυτοί που ήταν γύρω μας κάποιοι δεν είναι,κάποιοι άλλοι ήρθαν,κάποιοι άλλοι έμειναν.Κι εσύ ήσουν εδώ τόσο καιρό.Πλέον δεν είσαι.Κουράστηκες.Ίσως σε κούρασα κι εγώ όλα αυτά τα χρόνια.Δεν το έκανα επίτηδες. Είχες μια ζωντάνια που έδειχνες να μπορείς τα πάντα.Δεν διαμαρτυρήθηκες ποτέ για τίποτα.Δεν ζήτησες πολλά.Λίγη παρέα μόνο προς το τέλος.Όχι γιατί φοβόσουν. Γιατί δεν ήθελες να μας χάσεις.Όλα για τους άλλους.Όπου έβλεπες ανάγκη έτρεχες.Πόσες πίκρες έκρυψες για να ανοίξεις την αγκαλιά σου να μας βάλεις μέσα και εμείς να νιώσουμε προστατευμένοι από όλο τον κόσμο.Ναι εκεί μέσα δεν φοβόμουν τίποτα.Ήξερα ότι το μόνο που ζητάς από εμένα είναι το χαμόγελό μου.Και έκανες τα πάντα για να το έχω.Εσύ μου έδινες θάρρος.Ήξερες πριν από εμένα.Και ήθελες να ξέρω και εγώ.Αξίζεις όλα τα καλά μου έλεγες.Και στενοχωριόσουν που δεν τα είχα.Μα έτσι είναι η ζωή.Κι αυτό το ήξερες μα δεν το δεχόσουν για μένα.Δεν μεγάλωσες μόνο εσύ.Μαζί μεγαλώσαμε.Εσύ δίπλα μου κι εγώ δίπλα σου.Δεν θα άλλαζα ποτέ την συντροφιά σου με τίποτα στον κόσμο.Δεν ξέρω αν φταίει που από εσένα έμαθα πολλά αλλά δεν συμφώνησα ποτέ με τους ανθρώπους όσο με εσένα.Η ζωή σου ένα δόσιμο.Πάντα κάτι είχες να μου δώσεις.Κι αν δεν είχες έβρισκες.Ήθελες να με ευχαριστείς πάντα.Ποτέ δεν ήσουν αυστηρή μαζί μου.Κι αν είχα άδικο κάποιες φορές εσύ έπαιρνες το μέρος μου και έβρισκες πάντα μια καλή δικαιολογία.Και μου έκλεινες το μάτι γελώντας.Με έκανες να καταλαβαίνω τα λάθη μου.Αλλά πάντα ήσουν δίπλα μου.Και τώρα έμεινα μόνη μου εδώ.Χωρίς εσένα.Με ένα ρολόι δικό σου.Θυμάμαι να το φοράς.Πόσες αναμνήσεις.Μια ολόκληρη ζωή.Και το φοράω όχι για να βλέπω την ώρα.Ο χρόνος σε πήρε από εμένα.Όχι δεν τον υπολογίζω.Το ρολόι όμως αυτό είναι κάτι που μου θυμίζει όσα πρέπει να θυμάμαι.Όλα αυτά που εσύ μου έμαθες.Μα μερικές φορές κοιτάω τους δείκτες και νιώθω λίγο πιο κοντά σου.Όχι δεν τον φοβάμαι τον θάνατο.Ούτε τον ζητάω.Μα μου λείπεις πολύ.Κι αυτό το «Γιαγιά μου…» …Το έχω συνέχεια μέσα στο στόμα μου.Το συνήθισα θα μου πεις.Το είπα πολλές φορές…Μα άξιζε..
Ρολόγια για όλους
με δείκτες κριτές
Αλλάξαμε ρόλους
το μέλλον στο χθες