#1 Δύσκολος καιρός..
Δύσκολος καιρός..Ακούς συνέχεια τους γύρω να στο λένε συνεχώς με στόχο να διώξουν κάθε ελπίδα που μπορεί να γεννηθεί στο μυαλό σου.Η ζωή μας επηρεάζεται από ότι μας συμβαίνει αλλα κυρίως επηρεάζεται από το πως αντιδράμε σε ότι μας συμβαίνει..Εξάλλου το να σου συμβαίνουν πράγματα τα οποία δεν επιθυμείς μερικές φορές είναι και καλό θα πώ εγω κι ας με κοιτάξουν πολλοί γεμάτο απορία λές και τους είπα τον γρίφο του αιώνα..Μερικοί όμως είναι πιο ζωντανοί..Θυμώνουν με όλα αυτά που συμβαίνουν..Ο θυμός είναι ένα σημάδι οτι είσαι ζωντανός..Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει..Κάτι είναι και αυτό και μάλιστα κάτι καλό..Το άσχημο είναι να είμαστε σκληροί και κακοί με τους άλλους..Προβλήματα πολλά και ποικιλόμορφα για όλους..Τουλάχιστον δεν νιώθεις μοναξιά στην ατυχία που νομίζεις ότι σε «δέρνει».. Τα προβλήματα πάντως αν το καλοσκεφτούμε το μόνο που μπορούν να μας δώσουν είναι εμπειρίες..Ανεξαρτήτως όμως των δυσκολιών η ζωή συνεχίζεται..Κι όπως έγραψε και ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου (Θόδωρος Ποάλλας) : Μ΄ένα ταξίδι στο μυαλό τα έριξα όλα στο βυθό και βγήκα στον αιώνα..Δύσκολος καιρός…Θα συμφωνήσω…!
Δύσκολος καιρός
ο γρίφος του αιώνα
ζωντάνια ο θυμός
στης μοναξιάς το χρώμα
#2 Ο χρόνος…
Ο χρόνος του καθενός ένας αιώνας.Στο λεξικό στην λέξη αιώνας υπάρχει η εξής ερμηνεία «μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός ή από μια προσωπικότητα.» Κι αν δεν είναι η ζωή του ανθρώπου ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός τότε τι είναι..? Ο χρόνος λοιπόν δεν υπάρχει ενσαρκώνεται από το σώμα του καθενός.Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει χρόνος.Τέρμα η διδασκαλία σου λένε τα μάθαμε όλα νεράκι και τώρα προσπαθούν να τα ξεχάσουν και να τα μάθουν ξανά από την αρχή πώς ζεί ο άνθρωπος.Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τον σεβασμό μας.Ο χρόνος δεν καθορίζει τίποτα στην ζωή τους.Επιλέγουν ανεξαρτήτως της ηλικίας τους να κάνουν το ακατόρθωτο και τις περισσότερες φορές το πετυχαίνουν.Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι και τα βουνά αλλάζουν θέση.Κι όμως αν το καλοσκεφτείς αλλάζουν.Καθώς γυρίζει η γή αυτό συμβαίνει.Απλά το μυαλό πολλών δεν σκέφτεται έτσι.Εξετάζει την επιφάνεια και χάνει την ουσία.Ο χρόνος είναι αμέτοχος σε ότι κάνουν.Το θέλουν και το κάνουν.Ότι κι αν είναι αυτό. Φτίαχνουν το μέλλον με ότι χτίζουν με το μυαλό τους.Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια καρδιά και την προσέχουν.Τίποτα άλλο δεν έχουν.Με αυτή υπολογίζουν τι μπορούν,όχι με την ηλικία τους.Δεν φοβούνται να χάσουν.Και τι να χάσεις δηλαδή? Το μόνο που πρέπει να φοβάται κανείς μην χάσει είναι ο εαυτός του.Κι αυτός είναι ο μόνος που δεν μπορείς να χάσεις ποτέ.Αυτοί όλοι είναι πρόσωπα,ιστορικά πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.Όλοι αυτοί ζούν και προσπαθούν για κάτι που δεν τους ανήκει ακόμη.Κι όμως τους ανήκει.Γιατί όπως κάποτε είπε ο Λειβαδίτης : «Όλα όσα δεν ζήσαμε αυτά μας ανήκουν.» Ποιός χρόνος? ΕΓΩ! Αυτή είναι η σωστή απάντηση..
Σπουδαία ζωή...
μου δείχνεις ξανά
να χτίζω το μέλλον
να σκάβω βουνά
#3 Άνρωποι τυφλοί…
Άνθρωποι τυφλοί.Άνθρωποι που δεν έψαξαν να βρουν την αλήθεια τους στον χρόνο.Έμαθαν να έχουν κλειστά τα μάτια κι ας λένε ότι φοβούνται το σκοτάδι.Εκεί ζούν και νιώθουν ασφαλείς.Δεν γνωρίζουν όμως οτι μονάχα εκεί μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του. Περιπλανιούνται χωρίς σκοπό.Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κατάφερναν να δούν στο σκοτάδι.Μένουν τυφλοί μπροστά στον καθρέφτη τους.Πόσο δυστυχισμένοι και ταλαιπωρημένοι όσοι πιστευούν οτι στο φώς θα αγγίξουν την ψυχή τους.Στο φώς θα σε βρούν και θα αγγίξουν την ψυχή σου οι άλλοι και εσύ την δική τους.Κανόνας της ζωής που δεν αλλάζει.Η ζωή είναι αυστηρή και δεν δέχεται αλλαγές.Ο κανόνας είναι κανόνας λέει και χτυπά το χέρι δυνατά.Πρέπει να προσαρμοστείς με τα δικά της γιατί δεν θα βγείς απο εκείνη ζωντανός.Να αγαπάς και τα δύο σου λέει.Το σκοτάδι και το φώς δεν μπορείς να πείς οτι διαφέρουν πολύ,αφού και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας…!
Δεν βλέπω αλήθειες
δεν είμαι ασφαλής
στο φως θα με βρεις
αν αλλάξεις συνήθειες
#4 Ένστικτο για ζωή…
Ένστικτο για ζωή..Όλοι το έχουμε μέσα μας αλλά ο θάνατος στον τόπο τούτο ειναι σίγουρος..Δεν μιλάω για τον βιολογικό θάνατο αλλά για έναν αλλιώτικο θάνατο που σκοτώνει το μυαλό..Τί κι αν προσπαθείς να στήσεις την ζωή σου?Αυτό το έχουν αναλάβει ειδικοί εγκέφαλοι..Και γι΄αυτή τους την δουλειά η πολιτεία τους αντάμειψε καλά..Μέχρι και δεξί της χέρι τους έκανε..Ότι αποφασίζουν ότι κάνουν τούτο το είπαν ζωή..Υπάρχουν πολλοί όμως που αντιστέκονται ακόμη,που η αγανάκτηση αλλά και ο φόβος υπάρχει μέσα τους σαν σαράκι και τους τρώει..Αλλά κι όλοι αυτοι που?πως?να ανασυνταχτούν?Όλοι αυτοι λοιπόν πεθαίνουν ζωντανοί..Ούτε τόση δα ελπίδα δε τους δίνεται να κρατηθούν στον τόπο τους..Κι αυτή η μιζέρια που διαλύει κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας ζει παντού..Ο ξεριζωμος έγινε η σωτηρία μας..Τι κι αν βγαίνουν καινούργιοι στο προσκήνιο?Εγώ βλέπωντάς τους μια φράση μου έρχεται στο μυαλό : <<Το μήλο κάτω απο τη μηλιά θα πέσει..>>Αισθάνομαι μετέωρη ανάμεσα στο χτές και το σήμερα..Δεν ξέρω τι είναι αυτό που άλλαξε την ζωή μας χωρίς την δική μας θέληση αλλά προστάζει την ύπαρξη μας..Τι κι αν προσπαθουν να μας τα πάρουν όλα..Να μας κάνουν λιώμα..Εμείς πρεπει να γίνουμε πέτρα..Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασα πολύ κοντά στην αλήθεια ζώντας όλα αυτά..Τίποτα δεν έρχεται όπως το θέλουμε..Μας είπαν όχι και δεν άφησαν περιθώριο για κάτι άλλο..Κάτι μέσα μου όμως ζει..Αυτή η αισιοδοξία,η αγορασμένη αισιοδοξία με ένα ψεύτικο χαμόγελο για έναν ήσυχο ύπνο..Τι είναι αισιοδοξία?Ακόμη κι ότι μπορεί σε λίγο να μην μας ξαφνιάζει τίποτα..Σε αυτή τη χώρα οι νύχτες είναι μεγάλες..τον χρειαζόμαστε τον ήσυχο ύπνο..
Ήσυχος ύπνος, ξεριζωμός
αυτή η μιζέρια, με ρίχνει απ’τις σκάλες
Ήσυχος ύπνος, ο πόθος κρυφός
Κοιτάζω τ’αστέρια, οι νύχτες μεγάλες
#5 Το κακό…
Το κακό δεν το φοβάμαι.Το κακό είναι μέσα μου.Εκεί γεννιέται εκεί μεγαλώνει.Μεγαλώνει μονάχα αν το θελήσω.Αυτό μου δίνει μια δύναμη θεϊκή.Στο χέρι μου είναι οι επιλογές μου.Το κακό είναι μέσα μου.Σαν φωλιά το σώμα μου το προστατεύει.Από τι?..θα μου πείς το προστατεύει…Από το κακό?ΝΑΙ!Από το κακό των άλλων.Γιατί σαν έρθει κοντά με το κακό κάποιου χάνεις την δύναμη που είχες πρίν και την αποκτά εκείνο σε σένα.Και το κακό δεν ξεχνάει.Τιμωρεί.Έχει θαυμάσια μνήμη και κάπως έτσι κυριεύει το μυαλό σου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα τόσο καλό ή τόσο κακό.Όλα είναι στο μυαλό.Η σκέψη επιλέγει.Εσύ ο ίδιος. Άν θέλω να γίνω άγγελος γίνομαι άγγελος. Άν θέλω να γίνω διάβολος γίνομαι διάβολος.Κι αν σας τρομάζει η λέξη διάβολος σας λέω ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο που είναι ικανός για κάθε κακία.Τα καλά και τα κακά λοιπόν είναι μαζί κάπως ανακατεμένα μέσα μας.Όλα όμως είναι επιλογές μας.Το καλό και το κακό μερικές φορές συγκρούονται αλλα καμιά φορά από την σύγκρουση αυτή γεννιέται μέσα μας η σοφία.Μερικοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει το κακό μέσα τους.Αυτό είναι και το μεγαλύτερο επίτευγμα του.Να σε πείσει για την απουσία του και να το αφήσεις με ηρεμία να κάνει τη δουλεία του.Με ηρεμία χωρίς να ενοχλήσει.Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι και αυτός που σε δένει με δεσμά που σου αρέσουν.Δεν αντιστέκεσαι και έτσι χαίρεσαι δεμένος.Προσοχή λοιπόν στις σκέψεις.Όταν λέτε μου ήρθε μια ιδέα ας προσέξετε την επόμενη φορά «ποιός» σας την έφερε.Ο νούς μας είναι στο πιο ψηλό σημείο του σώματός μας.Ας του δώσουμε λοιπόν την αξία που του πρέπει.Δεν υπάρχουν περίπλοκες καταστάσεις,περίπλοκες σκέψεις υπάρχουν.Αν τις απλοποιήσουμε θα δούμε ότι τα φτερά μας είναι για να πετάμε κι όχι για να κρυβόμαστε.Και φτερά έχουν μόνο οι άγγελοι.Όταν κρύβεσαι αναζητάς το σκοτάδι.Επιλογή σου είναι πώς θέλεις να ζήσεις.Ένα είναι σίγουρο όμως.Είμαστε ικανοί για τα πάντα…
Περίπλοκες σκέψεις
σφιχτά τα δεσμά
Περίπλοκες σχέσεις
καμμένα φτερά
#6 Γιατί ξέρεις…
Γιατί ξέρεις… Ξέρεις πώς είναι να ερωτεύεσαι.Ξέρεις πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.Το έζησες μια φορά.Έστω μία.Και έμεινες καιρό μόνη να ξεχάσεις το άγγιγμα που το σώμα έχει μάθει να ζητάει.Πέρασε καιρός που άγγιξες εσύ κάποιον που ποθείς.Όχι γιατί φοβόσουν αλλα γιατί δεν υπήρχε κανείς .Κανείς που κάνει τη λογική να χάνεται και το κορμί να παραλύει στο άγγιγμα του.Και πέρασε ο καιρός και γνώρισες την μοναξιά σου.Και την αγάπησες γιατί δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς.Και ομόρφυνες το εγώ σου.Όχι για να εντυπωσιάζεις τους γύρω σου.Είναι μια πράξη σεβασμού πρός εσένα.Να μείνεις όρθια και να εξακολουθείς να μοιράζεις αγάπη.Κι ας μην υπάρχει κανείς. Παρα μόνο ο εαυτός σου.Γι΄αυτό τον φροντίζεις επειδή είναι ο μόνος που υπάρχει.Είναι ο μόνος που μπορείς να αγαπήσεις.Και έτσι σκουπίζεις τα δάκρυα σου ,φροντίζεις τις πληγές σου και καρφώνεις στο πρόσωπο σου ένα τεράστιο χαμόγελο.Ένα χαμόγελο που προδίδει στους γύρω σου την δύναμη σου.Και μετά από καιρό έρχεται εκείνος που σε κοίταξε λίγο παραπάνω και σε πρόσεξε.Είδε την ομορφιά σου και σε πλησίασε.Και καθώς πλησίαζε εσύ κρυβόσουν.Ίσως επειδή δεν ήθελες να δεί ότι τα πόδια σου έτρεμαν από φόβο και από πόθο μαζί.Μα το πιο σημαντικό δεν ήθελες να δεί τα μάτια σου.Κι όμως αυτά είναι που τον έκαναν να σε πλησιάσει.Εκεί βλέπει κανείς ποιός είσαι και πόσο μετράς.Μα όσο κι αν κρύβεσαι εκείνος όλο και πιο πολύ πλησιάζει.Και θές να τον πλησιάσεις και εσύ.Μα τα πόδια σου δεν ξεκολλάν από τη γή.Νιώθεις σαν μωρό που μαθαίνει να περπατάει.Ένα ένα βήμα τη φορά.Αργά αλλα πλησιάζεις ,δεν μπορεί να μην το βλέπει.Κι αν δεν το βλέπει σίγουρα το αισθάνεται στην απόσταση.Και ελπίζεις να ανοίξει κάθε πόρτα σου που έμεινε κλειστή τόσα χρόνια.Τόσα χρόνια που γύρευες ένα τέτοιο χαμόγελο σαν το δικό του.Είναι εκείνος που τα αλλάζει όλα γύρω σου.Είναι πιο όμορφα και φωτεινά κι ας είναι χειμώνας.Η ύπαρξη του γεμίζει φώς τα πάντα.Τίποτα δεν κρύβεται πια.Ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος να τον βλέπεις.Και καθώς τον βλέπεις τον θαυμάζεις.Γιατί είδες στα μάτια του ποιός είναι και τώρα ξέρεις…
Πόρτες κλειστές
πατάω στην γη
ακούω φωνές
απ’τον γιο του Ερμή
Δύσκολος καιρός..Ακούς συνέχεια τους γύρω να στο λένε συνεχώς με στόχο να διώξουν κάθε ελπίδα που μπορεί να γεννηθεί στο μυαλό σου.Η ζωή μας επηρεάζεται από ότι μας συμβαίνει αλλα κυρίως επηρεάζεται από το πως αντιδράμε σε ότι μας συμβαίνει..Εξάλλου το να σου συμβαίνουν πράγματα τα οποία δεν επιθυμείς μερικές φορές είναι και καλό θα πώ εγω κι ας με κοιτάξουν πολλοί γεμάτο απορία λές και τους είπα τον γρίφο του αιώνα..Μερικοί όμως είναι πιο ζωντανοί..Θυμώνουν με όλα αυτά που συμβαίνουν..Ο θυμός είναι ένα σημάδι οτι είσαι ζωντανός..Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει..Κάτι είναι και αυτό και μάλιστα κάτι καλό..Το άσχημο είναι να είμαστε σκληροί και κακοί με τους άλλους..Προβλήματα πολλά και ποικιλόμορφα για όλους..Τουλάχιστον δεν νιώθεις μοναξιά στην ατυχία που νομίζεις ότι σε «δέρνει».. Τα προβλήματα πάντως αν το καλοσκεφτούμε το μόνο που μπορούν να μας δώσουν είναι εμπειρίες..Ανεξαρτήτως όμως των δυσκολιών η ζωή συνεχίζεται..Κι όπως έγραψε και ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου (Θόδωρος Ποάλλας) : Μ΄ένα ταξίδι στο μυαλό τα έριξα όλα στο βυθό και βγήκα στον αιώνα..Δύσκολος καιρός…Θα συμφωνήσω…!
Δύσκολος καιρός
ο γρίφος του αιώνα
ζωντάνια ο θυμός
στης μοναξιάς το χρώμα
#2 Ο χρόνος…
Ο χρόνος του καθενός ένας αιώνας.Στο λεξικό στην λέξη αιώνας υπάρχει η εξής ερμηνεία «μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός ή από μια προσωπικότητα.» Κι αν δεν είναι η ζωή του ανθρώπου ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός τότε τι είναι..? Ο χρόνος λοιπόν δεν υπάρχει ενσαρκώνεται από το σώμα του καθενός.Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει χρόνος.Τέρμα η διδασκαλία σου λένε τα μάθαμε όλα νεράκι και τώρα προσπαθούν να τα ξεχάσουν και να τα μάθουν ξανά από την αρχή πώς ζεί ο άνθρωπος.Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τον σεβασμό μας.Ο χρόνος δεν καθορίζει τίποτα στην ζωή τους.Επιλέγουν ανεξαρτήτως της ηλικίας τους να κάνουν το ακατόρθωτο και τις περισσότερες φορές το πετυχαίνουν.Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι και τα βουνά αλλάζουν θέση.Κι όμως αν το καλοσκεφτείς αλλάζουν.Καθώς γυρίζει η γή αυτό συμβαίνει.Απλά το μυαλό πολλών δεν σκέφτεται έτσι.Εξετάζει την επιφάνεια και χάνει την ουσία.Ο χρόνος είναι αμέτοχος σε ότι κάνουν.Το θέλουν και το κάνουν.Ότι κι αν είναι αυτό. Φτίαχνουν το μέλλον με ότι χτίζουν με το μυαλό τους.Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια καρδιά και την προσέχουν.Τίποτα άλλο δεν έχουν.Με αυτή υπολογίζουν τι μπορούν,όχι με την ηλικία τους.Δεν φοβούνται να χάσουν.Και τι να χάσεις δηλαδή? Το μόνο που πρέπει να φοβάται κανείς μην χάσει είναι ο εαυτός του.Κι αυτός είναι ο μόνος που δεν μπορείς να χάσεις ποτέ.Αυτοί όλοι είναι πρόσωπα,ιστορικά πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.Όλοι αυτοί ζούν και προσπαθούν για κάτι που δεν τους ανήκει ακόμη.Κι όμως τους ανήκει.Γιατί όπως κάποτε είπε ο Λειβαδίτης : «Όλα όσα δεν ζήσαμε αυτά μας ανήκουν.» Ποιός χρόνος? ΕΓΩ! Αυτή είναι η σωστή απάντηση..
Σπουδαία ζωή...
μου δείχνεις ξανά
να χτίζω το μέλλον
να σκάβω βουνά
#3 Άνρωποι τυφλοί…
Άνθρωποι τυφλοί.Άνθρωποι που δεν έψαξαν να βρουν την αλήθεια τους στον χρόνο.Έμαθαν να έχουν κλειστά τα μάτια κι ας λένε ότι φοβούνται το σκοτάδι.Εκεί ζούν και νιώθουν ασφαλείς.Δεν γνωρίζουν όμως οτι μονάχα εκεί μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του. Περιπλανιούνται χωρίς σκοπό.Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κατάφερναν να δούν στο σκοτάδι.Μένουν τυφλοί μπροστά στον καθρέφτη τους.Πόσο δυστυχισμένοι και ταλαιπωρημένοι όσοι πιστευούν οτι στο φώς θα αγγίξουν την ψυχή τους.Στο φώς θα σε βρούν και θα αγγίξουν την ψυχή σου οι άλλοι και εσύ την δική τους.Κανόνας της ζωής που δεν αλλάζει.Η ζωή είναι αυστηρή και δεν δέχεται αλλαγές.Ο κανόνας είναι κανόνας λέει και χτυπά το χέρι δυνατά.Πρέπει να προσαρμοστείς με τα δικά της γιατί δεν θα βγείς απο εκείνη ζωντανός.Να αγαπάς και τα δύο σου λέει.Το σκοτάδι και το φώς δεν μπορείς να πείς οτι διαφέρουν πολύ,αφού και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας…!
Δεν βλέπω αλήθειες
δεν είμαι ασφαλής
στο φως θα με βρεις
αν αλλάξεις συνήθειες
#4 Ένστικτο για ζωή…
Ένστικτο για ζωή..Όλοι το έχουμε μέσα μας αλλά ο θάνατος στον τόπο τούτο ειναι σίγουρος..Δεν μιλάω για τον βιολογικό θάνατο αλλά για έναν αλλιώτικο θάνατο που σκοτώνει το μυαλό..Τί κι αν προσπαθείς να στήσεις την ζωή σου?Αυτό το έχουν αναλάβει ειδικοί εγκέφαλοι..Και γι΄αυτή τους την δουλειά η πολιτεία τους αντάμειψε καλά..Μέχρι και δεξί της χέρι τους έκανε..Ότι αποφασίζουν ότι κάνουν τούτο το είπαν ζωή..Υπάρχουν πολλοί όμως που αντιστέκονται ακόμη,που η αγανάκτηση αλλά και ο φόβος υπάρχει μέσα τους σαν σαράκι και τους τρώει..Αλλά κι όλοι αυτοι που?πως?να ανασυνταχτούν?Όλοι αυτοι λοιπόν πεθαίνουν ζωντανοί..Ούτε τόση δα ελπίδα δε τους δίνεται να κρατηθούν στον τόπο τους..Κι αυτή η μιζέρια που διαλύει κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας ζει παντού..Ο ξεριζωμος έγινε η σωτηρία μας..Τι κι αν βγαίνουν καινούργιοι στο προσκήνιο?Εγώ βλέπωντάς τους μια φράση μου έρχεται στο μυαλό : <<Το μήλο κάτω απο τη μηλιά θα πέσει..>>Αισθάνομαι μετέωρη ανάμεσα στο χτές και το σήμερα..Δεν ξέρω τι είναι αυτό που άλλαξε την ζωή μας χωρίς την δική μας θέληση αλλά προστάζει την ύπαρξη μας..Τι κι αν προσπαθουν να μας τα πάρουν όλα..Να μας κάνουν λιώμα..Εμείς πρεπει να γίνουμε πέτρα..Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασα πολύ κοντά στην αλήθεια ζώντας όλα αυτά..Τίποτα δεν έρχεται όπως το θέλουμε..Μας είπαν όχι και δεν άφησαν περιθώριο για κάτι άλλο..Κάτι μέσα μου όμως ζει..Αυτή η αισιοδοξία,η αγορασμένη αισιοδοξία με ένα ψεύτικο χαμόγελο για έναν ήσυχο ύπνο..Τι είναι αισιοδοξία?Ακόμη κι ότι μπορεί σε λίγο να μην μας ξαφνιάζει τίποτα..Σε αυτή τη χώρα οι νύχτες είναι μεγάλες..τον χρειαζόμαστε τον ήσυχο ύπνο..
Ήσυχος ύπνος, ξεριζωμός
αυτή η μιζέρια, με ρίχνει απ’τις σκάλες
Ήσυχος ύπνος, ο πόθος κρυφός
Κοιτάζω τ’αστέρια, οι νύχτες μεγάλες
#5 Το κακό…
Το κακό δεν το φοβάμαι.Το κακό είναι μέσα μου.Εκεί γεννιέται εκεί μεγαλώνει.Μεγαλώνει μονάχα αν το θελήσω.Αυτό μου δίνει μια δύναμη θεϊκή.Στο χέρι μου είναι οι επιλογές μου.Το κακό είναι μέσα μου.Σαν φωλιά το σώμα μου το προστατεύει.Από τι?..θα μου πείς το προστατεύει…Από το κακό?ΝΑΙ!Από το κακό των άλλων.Γιατί σαν έρθει κοντά με το κακό κάποιου χάνεις την δύναμη που είχες πρίν και την αποκτά εκείνο σε σένα.Και το κακό δεν ξεχνάει.Τιμωρεί.Έχει θαυμάσια μνήμη και κάπως έτσι κυριεύει το μυαλό σου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα τόσο καλό ή τόσο κακό.Όλα είναι στο μυαλό.Η σκέψη επιλέγει.Εσύ ο ίδιος. Άν θέλω να γίνω άγγελος γίνομαι άγγελος. Άν θέλω να γίνω διάβολος γίνομαι διάβολος.Κι αν σας τρομάζει η λέξη διάβολος σας λέω ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο που είναι ικανός για κάθε κακία.Τα καλά και τα κακά λοιπόν είναι μαζί κάπως ανακατεμένα μέσα μας.Όλα όμως είναι επιλογές μας.Το καλό και το κακό μερικές φορές συγκρούονται αλλα καμιά φορά από την σύγκρουση αυτή γεννιέται μέσα μας η σοφία.Μερικοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει το κακό μέσα τους.Αυτό είναι και το μεγαλύτερο επίτευγμα του.Να σε πείσει για την απουσία του και να το αφήσεις με ηρεμία να κάνει τη δουλεία του.Με ηρεμία χωρίς να ενοχλήσει.Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι και αυτός που σε δένει με δεσμά που σου αρέσουν.Δεν αντιστέκεσαι και έτσι χαίρεσαι δεμένος.Προσοχή λοιπόν στις σκέψεις.Όταν λέτε μου ήρθε μια ιδέα ας προσέξετε την επόμενη φορά «ποιός» σας την έφερε.Ο νούς μας είναι στο πιο ψηλό σημείο του σώματός μας.Ας του δώσουμε λοιπόν την αξία που του πρέπει.Δεν υπάρχουν περίπλοκες καταστάσεις,περίπλοκες σκέψεις υπάρχουν.Αν τις απλοποιήσουμε θα δούμε ότι τα φτερά μας είναι για να πετάμε κι όχι για να κρυβόμαστε.Και φτερά έχουν μόνο οι άγγελοι.Όταν κρύβεσαι αναζητάς το σκοτάδι.Επιλογή σου είναι πώς θέλεις να ζήσεις.Ένα είναι σίγουρο όμως.Είμαστε ικανοί για τα πάντα…
Περίπλοκες σκέψεις
σφιχτά τα δεσμά
Περίπλοκες σχέσεις
καμμένα φτερά
#6 Γιατί ξέρεις…
Γιατί ξέρεις… Ξέρεις πώς είναι να ερωτεύεσαι.Ξέρεις πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.Το έζησες μια φορά.Έστω μία.Και έμεινες καιρό μόνη να ξεχάσεις το άγγιγμα που το σώμα έχει μάθει να ζητάει.Πέρασε καιρός που άγγιξες εσύ κάποιον που ποθείς.Όχι γιατί φοβόσουν αλλα γιατί δεν υπήρχε κανείς .Κανείς που κάνει τη λογική να χάνεται και το κορμί να παραλύει στο άγγιγμα του.Και πέρασε ο καιρός και γνώρισες την μοναξιά σου.Και την αγάπησες γιατί δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς.Και ομόρφυνες το εγώ σου.Όχι για να εντυπωσιάζεις τους γύρω σου.Είναι μια πράξη σεβασμού πρός εσένα.Να μείνεις όρθια και να εξακολουθείς να μοιράζεις αγάπη.Κι ας μην υπάρχει κανείς. Παρα μόνο ο εαυτός σου.Γι΄αυτό τον φροντίζεις επειδή είναι ο μόνος που υπάρχει.Είναι ο μόνος που μπορείς να αγαπήσεις.Και έτσι σκουπίζεις τα δάκρυα σου ,φροντίζεις τις πληγές σου και καρφώνεις στο πρόσωπο σου ένα τεράστιο χαμόγελο.Ένα χαμόγελο που προδίδει στους γύρω σου την δύναμη σου.Και μετά από καιρό έρχεται εκείνος που σε κοίταξε λίγο παραπάνω και σε πρόσεξε.Είδε την ομορφιά σου και σε πλησίασε.Και καθώς πλησίαζε εσύ κρυβόσουν.Ίσως επειδή δεν ήθελες να δεί ότι τα πόδια σου έτρεμαν από φόβο και από πόθο μαζί.Μα το πιο σημαντικό δεν ήθελες να δεί τα μάτια σου.Κι όμως αυτά είναι που τον έκαναν να σε πλησιάσει.Εκεί βλέπει κανείς ποιός είσαι και πόσο μετράς.Μα όσο κι αν κρύβεσαι εκείνος όλο και πιο πολύ πλησιάζει.Και θές να τον πλησιάσεις και εσύ.Μα τα πόδια σου δεν ξεκολλάν από τη γή.Νιώθεις σαν μωρό που μαθαίνει να περπατάει.Ένα ένα βήμα τη φορά.Αργά αλλα πλησιάζεις ,δεν μπορεί να μην το βλέπει.Κι αν δεν το βλέπει σίγουρα το αισθάνεται στην απόσταση.Και ελπίζεις να ανοίξει κάθε πόρτα σου που έμεινε κλειστή τόσα χρόνια.Τόσα χρόνια που γύρευες ένα τέτοιο χαμόγελο σαν το δικό του.Είναι εκείνος που τα αλλάζει όλα γύρω σου.Είναι πιο όμορφα και φωτεινά κι ας είναι χειμώνας.Η ύπαρξη του γεμίζει φώς τα πάντα.Τίποτα δεν κρύβεται πια.Ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος να τον βλέπεις.Και καθώς τον βλέπεις τον θαυμάζεις.Γιατί είδες στα μάτια του ποιός είναι και τώρα ξέρεις…
Πόρτες κλειστές
πατάω στην γη
ακούω φωνές
απ’τον γιο του Ερμή